مسوولان توریست و توریست‌های بدون مسوولیت!



در جریان رقابت‌های المپیک ۲۰۱۶ برخی مسئولان فدراسیون‌ها و مدیران ورزشی در قالب کاروان ایران به ریو اعزام شده بودند بدون اینکه ضرورت حضورشان در ریو احساس شود، اما در آن سو نبودند مربیان و افرادی که نبودشان به شدت احساس می‌شد. این موضوع در سال‌های گذشته همواره داستان ثابت اکثر سفرهای برون مرزی تیم‌های ورزشی ایران بوده است. داستانی بس هزینه ساز و البته پرطمطراق!

به گزارش ایسنا، برخی روسای فدراسیون‌ها و مدیران ورزشی سفر با تیم های مختلف ملی در رویداد های بین المللی را به هیچ وجه از دست نمی‌دهند، بدون اینکه نقش موثری در این همسفری داشته باشند. این اتفاق در طی سالیان گذشته و در اکثر رشته‌های ورزشی ایران مشاهده شده و هم‌چنان نیز ادامه دارد. سفرهای کوچک و بزرگ. از سفر برای کسب سهمیه تا سفر برای کسب افتخار. فرقی ندارد. شاید مهم‌ترین نکته‌اش این است که قاره‌ و کشورش چشم‌نوازتر باشد و مدت ماموریتش طولانی‌تر.

متاسفانه در جریان بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ هم شاهد رفت و آمد مدیران مختلف ورزشی به ریو بودیم که هنوز علت حضور آنها در المپیک مشخص نشده یا حداقل تاثیر حضور آنها برای ما عیان نشده است. به نظر می‌رسید این افراد بیشتر به عنوان توریست به برزیل رفته بودند تا به عنوان مدیر ورزشی و موثر به حال کاروان.

در مقابل  افرادی که به هیچ عنوان سفر دو هفته‌ای المپیک را از دست ندادند، محمود گودرزی وزیر ورزش و جوانان برخلاف اسلافش در ایران ماند تا نشان دهد مانند برخی افراد، چمدان به دست به مدیریت ورزش نیامده و حب سفر ندارد. گودرزی حداقل در این موضوع به همه منتقدان همیشگی‌اش ثابت کرد که به دنبال کارنامه‌سازی در سفرهای خارجی نیست، هرچند که به عنوان فرد اول ورزش کشور حضورش در ریو در مواقعی ضروری می‌نمود اما او بر سر حرفش ماند تا به قول خودش کاروان ایران در المپیک تنها یک فرمانده داشته باشد و اختلافات مدیریتی المپیک لندن و بی‌آبرویی مجددی برای ورزش ایران رخ ندهد.

در جریان برگزاری المپیک ۲۰۱۶ بعضی از روسای فدراسیون‌ها  و افراد دیگری هم بودند که سفر کردن‌شان به بزریل خیلی ضروری نبود و می‌توانستند با دادن آی دی کارت و سهمیه سفرشان به یک مربی یا فرد متخصص دیگر، کمکی به رشد و توسعه رشته ورزشی‌شان کرده باشند مانند کاری که سرپرست فدراسیون جودو انجام داد. درحالی که او می‌توانست مانند همه روسای فدراسیون‌های ورزشی به عنوان سرپرست جودو به ریو برود اما قید حضورش در المپیک را زد و سهمیه‌اش را به محمدرضا رودکی مدیر تیم های ملی جودو داد تا او همراه تیم ملی به رقابت‌های المپیک برود.

شاید برخی روسای فدراسیون‌ها  که خودشان واقف بودند در المپیک کاری از دست‌شان بر نمی‌آید، می‌توانستند با کمی از خود گذشتگی آی دی کارت خود را به فردی بدهند که حضورش مفیدتر باشد تا حداقل ورزشکارانش بدون مربی قدم در میدان مبارزه نگذارند اما دریغ از این از خود نگذشتن‌ها.

نباید فراموش کرد که در این میان بودند روسای فدراسیون‌هایی که ورزشکاران‌شان در هفته دوم مسابقه داشتند اما به همراه برخی همراهان چندین روز زودتر و بدون ورزشکار راهی ریو شده بودند تا رژه و مراسم افتتاحیه و شاید هم لبخند مقابل دوربین‌های تلویزیونی را از دست ندهند.

داستان رفتن افراد غیرضروری به رویدادهای بین‌المللی و بزرگی چون بازی‌های آسیایی و المپیک همیشه عنصر جدا نشدنی از ورزش ایران بوده و هست اما باید بالاخره روزی برای این وضعیت پایانی وجود داشته باشد، آن هم در شرایطی که مشکلات مالی گریبانگیر ورزش ایران بوده و هست و این اعزام‌ها جز بار مالی هنگفت هیچ عایدی برای ورزش ایران نداشته و نخواهد داشت.

کار ورزش ایران در المپیک ۲۰۱۶ تمام شد اما اعزام‌های برون مرزی ورزش کشور تمامی ندارد. ورزش کشور از الان باید برای حضور موفق در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ و المپیک ۲۰۲۰ آماده شود که قطعا و ضرورتا انجام این کار نیز مستلزم مدیریت هزینه است. امید است که با توجه به این مهم، شرایط در آینده به گونه‌ای ترسیم شود که در اعزام‌های بعدی تیم‌های ورزشی، همواره به دنبال اعزام موثرترین‌ها باشیم نه اینکه به بهانه مدیر و مسوول بودن افراد، تنها کاروان‌های ورزشی را حجیم‌تر کرده و بار مالی هنگفتی را به بیت‌المال دولت اسلامی تحمیل کنیم.

بعد از فینال فهمیدم پزشک تشک ایرانی‌ بود / حرف‌های جالب رقیب روس حسن یزدانی درباره ایرانی‌ها



انور گدیوف، کشتی وزن 74 کیلوگرم روس ها و حریف حسن یزدانی در فینال المپیک 2016 ریو جمله جالبی درباره مردم ایران به کار برد.

انور گدیوف روس در فینال وزن 74 کیلوگرم المپیک 2016 ریو برابر حسن یزدانی از ایران شکست خورد و به مدال نقره بسنده کرد.

این کشتی گیر روس در مصاحبه ای با یکی از سایت های ورزشی این کشور گفت: می خواستم به مدال طلا برسم، اما گاهی پیش می آید که روز خوبی را پیش رو ندارید. برای من هم آن روز خوشایند نبود.

انور گدیوف در پاسخ به این سوال آیا پس از باخت به حسن یزدانی با ایرانی ها ارتباط خواهد داشت یا خیر، گفت: ایرانی ها مردمان منضبطی هستند و کشتی گیران این کشور همواره در صحنه مسابقه به رقبای خود احترام می گذارند.

وی در خاتمه پیرامون این که پزشک سالن یک آمریکایی ایرانی الاصل بود گفت: بعد از مسابقه این مساله را فهمیدم. اما این مساله هیچ ارتباطی با نتیجه کشتی و یا درمان من توسط او نداشت.

اولین پیروزی تاریخ فوتسال ایران مقابل برزیل/ شاگردان ناظم‌الشریعه قهرمان 5 دوره جام جهانی را حذف کردند



تیم ملی فوتسال ایران در ماراتنی نفس‌گیر در مرحله یک‌هشتم نهایی مقابل قهرمان 5 دوره جام جهانی قرار گرفت که در ضربات پنالتی توانست برزیل را شکست بدهد.

به گزار فارس، تیم ملی فوتسال ایران در دیدار مرحله یک‌هشتم نهایی جام جهانی از ساعت 2 بامداد به وقت تهران به مصاف قهرمان 5 دوره جام جهانی یعنی برزیل رفت که در پایان شاگردان ناظم‌الشریعه در یک بازی زیبا و پایاپای به نتیجه تساوی 3 بر 3 در وقت‌های قانونی دست یافتند و در وقت‌های اضافه نیز نتیجه 4 بر 4 رقم خورد تا در ضربات پنالتی این شاگردان ناظم‌الشریعه باشند که برزیل را شکست بدهند و راهی مرحله بعدی مسابقات شوند.

گل‌ها: فالکائو 9، 13 و 48 و دیگوئینیو 29 برای برزیل و حسین طیبی 14، افشین کاظمی 31، علی‌اصغر حسن‌زاده 36 و محمد کشاورز 48 برای ایران

تیم ایران با ترکیب علیرضا صمیمی، احمد اسماعیل‌پور، محمد کشاورز، علی‌اصغر حسن‌زاده و مهدی جاوید وارد زمین مسابقه شد. همچنین برزیلی‌ها با ترکیب اولیه تیاگو، آری سانتوس، دیگو هنریکو زوفو، رافائل رتو و فرناندینهو وارد زمین مسابقه شدند.

نیمه اول:
شاگردان ناظم‌الشریعه در ابتدای کار دفاع را در دستور کار خود قرار دادند و با پوششی مناسب اجازه ندادند تا بازیکنان باتکنیک برزیلی به دروازه ایران برسند. حتی وقتی فالکائو ستاره برزیل پس از 5 دقیقه به میدان آمد نتوانست کاری از پیش ببرد و با واکنش صمیمی دروازه‌بان ایران و همچنین دفاع سایر بازیکنان طلایی‌پوشان به گل نرسیدند تا اینکه در دقیقه 9 باز هم ایران روی ضربه ایستگاهی ضعف نشان داد و فالکائو توانست توپ ارسالی از روی نقطه کرنر را به گل تبدیل کند.

ایرانی‌ها پس از دریافت گل صاحب توپ و میدان شدند و چندین بار به سمت دروازه برزیل حمله کردند اما نتوانستند موقعیت خطرناکی روی دروازه این تیم خلق کنند و نهایتا چندین ضربه کرنر به دست آوردند. در ادامه برزیلی‌ها بار دیگر به سمت دروازه ایران حمله‌ور شدند که در دقیقه 13 داور به سود برزیل اعلام خطا کرد. فالکائو پس از عبور از روی توپ به کنار تیرک دروازه ایران رفت و با پاس رودریگو با حرکتی تکنیکی توانست برای بار دوم دروازه ایران را باز کند.

یک دقیقه بعد از این اتفاق توپ‌گیری به موقع سنگ‌سفیدی در میانه میدان توپ را به حسین طیبی رساند که این بازیکن خوش‌تکنیک ایران توانست با پا عوض کردن مقابل دروازه‌بان برزیل با پای چپ برای اولین بار دروازه برزیل را در دقیقه 14 باز کند. پس از این ایرانی‌ها باز هم به حملات خود ادامه دادند و چندین بار موقعیت‌های جدی را روی دروازه برزیل خلق کردند اما نتوانستند به گل برسند و در نیمه نخست با نتیجه 2 بر یک بازی را واگذار کردند.

نیمه دوم:
در ابتدای نیمه دوم حمله بازیکنان برزیلی منجر به این شد که توپ به تیرک دروازه ایران برخورد کند. پس از این حسین طیبی نیز شوتی به سمت دروازه برزیل زد که دروازه‌بان این تیم توپ را به بیرون فرستاد. با گذشت 7 دقیقه از نیمه دوم موقعیت چندان خطرناکی روی دروازه دو تیم خلق نشد تا اینکه شوت حسین طیبی باعث شد تیاگو دروازه‌بان برزیل برای لحظاتی بازی را متوقف کند. در ادامه علیرضا صمیمی دروازه‌بان ایران چندین واکنش خوب مقابل ضربات بازیکنان برزیل داشت و مانع باز شدن دروازه ایران شد.

در ادامه فرهاد توکلی مقابل دروازه ایران دچار اشتباه شد و همین مسئله کافی بود که دیگوئینیو دروازه ایران را برای بار سوم باز کند. در ادامه در یک کار ترکیبی بازیکنان ایران در دقیقه 31 توسط افشین کاظمی به گل دوم خود رسیدند. در دقیقه 34 حسین طیبی، افشین کاظمی را در موقعیت بسیار خوبی قرار داد اما او نتوانست توپ را به گل تبدیل کند که باعث آه و حسرت ایرانی‌ها شد.

در حالیکه 4 دقیقه به اتمام بازی باقی مانده بود ناظم‌الشریعه از سیستم پاورپلی استفاده کرد که در این تکنیک بازیکنان ایران در یک کار ترکیبی بسیار زیبا توسط شوت محکم علی‌اصغر حسن‌زاده به گل رسیدند تا نتیجه تساوی 3 بر 3 در وقت‌های قانونی به دست بیاید و کار به وقت‌های اضافی کشیده شود.

وقت اضافه اول:
در همان اوایل وقت‌های اضافه اول افشین کاظمی در حرکتی زیبا بازیکن برزیلی را از پیش رو برداشت و در حالیکه احمد اسماعیل‌پور در موقعیت خوبی قرار داشت اما او ترجیح داد تا خودش شوت محکمی به سمت دروازه برزیل بزند که ضربه او به بیرون رفت. در ادامه بازی برای لحظاتی دروازه‌بان برزیل با عبور از میانه زمین به جمع بازیکنان این تیم در حمله اضافه می‌شد اما در این نیمه توپی از خط دروازه‌ها عبور نکرد.

وقت اضافه دوم:
در وقت دوم نیز باز هم واکنش‌های عالی علیرضا صمیمی ادامه داشت اما در یک صحنه اشتباه بازیکنان ایران باعث شد تا توپ به ستاره برزیلی‌ها یعنی فالکائو برسد تا او با ضربه‌ای چیپ دروازه ایران را برای بار چهارم باز کند. این پایان کار نبود و ناظم‌الشریعه بار دیگر از سیستم پاورپلی استفاده کرد که بلافاصله این سیستم جواب داد و محمد کشاورز با ضربه‌ای بسیار زیبا پس از 18 ثانیه گلزنی برزیلی‌ها کار را بار دیگر به تساوی کشاند تا برنده این ماراتن نفس‌گیر در ضربات پنالتی مشخص شود.

ضربات پنالتی:
رودریگو و فالکائو برای برزیل گلزنی کردند اما آری توپ را به تیرک عمودی دروازه زد.

علی‌اصغر حسن‌زاده، محمد‌رضا سنگ‌سفیدی و احمد اسماعیل‌پور برای ایران گلزنی کردند.

تیم ملی فوتسال ایران با پیروزی مقابل برزیل در مرحله یک‌چهارم نهایی باید به مصاف پاراگوئه بود.

اصرار برانکو بر مواضع قبلی / پرسپولیس در جام حذفی شرکت نمی کند!



سرمربی پرسپولیسی ها در نشست مطبوعاتی خود اعلام کرد این تیم بدون ملی پوشانش در جام حذفی شرکت نمی کند.

به گزارش ورزش سه، برانکو ایوانکوویچ یک بار دیگر در نشست مطبوعاتی خود تاکید کرد در صورت عدم حضور پرسپولیسی های ملی پوش، این تیم در جام حذفی شرکت نخواهد کرد و بازهم روی مواضع خود تاکید کرد.

پس از قرعه کشی رقابت های جام حذفی و رودررو شدن پرسپولیسی ها با تیم قشقایی شیراز تصور می شد این مربی تاکید بر حضور ملی پوشانش نداشته باشد اما این اتفاق نیفتاد و او بازهم اعلام کرد برای این بازی به همه بازیکنانش نیاز دارد.

سازمان لیگ پیش از این اعلام کرده بود در صورت اصرار تیم ها بر حضور ملی پوشانشان در جام حذفی، بازی های آینده این تیم ها با فشردگی بیشتری برگزار خواهد شد و بنابراین پرسپولیسی ها نیز در صورت ادامه اصرار برانکو باید منتظر برنامه فشرده ای در دیدارهای آینده باشند.

حجازی و قلعه نویی برعکس مظلومی و منصوریان!



منصوریان هم مثل مظلومی در مقابل همه کوتاهی ها و بعضا شیطنت های بازیکنان و مدیران فقط سکوت می‌کند تا سقوط کند اما نه ناصر حجازی و نه امیر قلعه نویی هرگز در سکوت سقوط نمی‌کردند.

به گزارش مهر، در حالی که از درون باشگاه استقلال با فرزاد مجیدی جلسه گذاشته اند و شایعه ها پیرامون همین نشست هر روز بیشتر از قبل می شود و منصوریان از این اتفاق ها دل پری دارد.

در حالی که لیست اول منصوریان که شامل پادوانی، حاج صفی، حدادی فر، امیری، رحمانی  و ... بود و تنها رحمانی از آن لیست جذب شد و پیرامون همین موضوع منصوریان دل پر دردی دارد.

در حالی که هر روز برخی از اعضای هیات مدیره از برکناری منصوریان در صورت شکست در دربی و در پایان هفته ششم حرف می‌زنند و برخی دیگرشان با مجیدی نشست برگزار می‌کنند و بعضی دیگر هم ساز اسکوچیچ را کوک کرده اند و منصوریان از این موضوع دل پر دردی دارد او اما همچنان در سکوت حرکت می کند و هیچ حرفی نمی زند.

سکوت منصوریان تا کجا ادامه پیدا می کند؟
پرسش اما این است که منصوریان تا کی سکوت می‌کند؟ تا کجا حرف نمی زند؟ تا چه زمانی هیچ نمی گوید و همینطور در سکوت جلو می رود؟ مقایسه  برخوردهای اینگونه مواقع امیر قلعه نویی با منصوریان نشان دهنده تفاوت های زیادی است. امیر قلعه نویی همه اتفاقات ریز و درشت هیات مدیره را رصد می‌کرد و حتی گاهی در این جلسات شرکت هم می‌کرد.

در واقع اگر تنها بخش کوچکی از این اتفاقات که بر منصوریان می‌گذرد برای امیر قلعه نویی رخ داده بود او کلا اعضای هیات مدیره را به هم می‌دوخت و کاری می‌کرد که نه در رسانه ها و نه روی سکوها آب خوش از گلوی آنها پایین نرود. این رفتار را تایید نمی کنیم و اصالتا بخش بزرگی از انتقادها علیه این مربی نوع برخورد هایش است با دیگران اما منهای مسیر راه، خود مقصد نشان دهنده تسلط امیر قلعه نویی به اتفاقات جزئی پیرامونش است.

قلعه نویی همه را به هم می‌دوخت!
تصور کنید امیر قلعه نویی مربی باشد و اعضای هیات مدیره با آلترناتیوهایش نشست داشته باشند و همزمان به او اولتیماتوم هم بدهند و بگویند دو بازی دیگر برکنار می‌شوی!

او تاب نمی‌آورد و وارد درگیری و به قول خودش افشاگری می‌شد اما منصوریان چنین نیست، مظلومی هم چنین نبود، او که نه حتی اعضای هیات مدیره که بازیکنانش با فرهاد مجیدی می‌نشستند و بر می‌خاستند اما باز هم آنها را فیکس در میدان می‌گذاشت و عملا توان برخورد با هیچکس را نداشت. منصوریان هم اینگونه انگار طی طریق می‌کند، در تیم او هم بازیکن می‌رود و می آید و قهر می‌کند اما منصوریان همچنان او را فیکس در زمین می‌گذارد و به این ترتیب و با ادامه این روند او هم زمین خواهد خورد.

هیات مدیره چلوکبابی ناصر حجازی
شاید برخی در میان استقلالی‌ها بگویند سبک و سیاق مکتب استقلال این نیست که مدام درگیر بشوی و سکو و رسانه را پر کنی، اما حتی ناصر حجازی فقید و جنتلمن هم در اینگونه مواقع خیلی محکم برخورد می‌کرد و نه به بازیکن و نه هیات مدیره اجازه نمی‌داد که چنین رفتارهایی داشته باشند و تیمش را از بالا تا پایین به هم بریزند. «هیات مدیره چلوکبابی» دقیقا واژه ای است که ناصر حجازی آن را وارد ادبیات فوتبال ایران کرد.

تیمی که تمرکز نداشته باشد کاملا شکست خواهد خورد، و درست که در این مسیر کسان دیگری هم مقصر بوده اند اما شکست تمام و کمال پای مربی نوشته می‌شود و کنترل اوضاع واقعا در این  شرایط بسیار مهم است اما به نظر می‌رسد منصوریان به این موضوع که کنترل اوضاع در اختیار خودش باشد چندان اعتقادی ندارد. او حتی مسیر پورحیدری را که وی هم اگرچه نه در رسانه ها اما در جلسات خصوصی محکم بود را هم نمی رود.

او در سکوت  راهش را ادامه می‌دهد و انگار متوجه نیست که بسیاری از دست اندازهایی که با آن مواجه شده نتیجه بی‌توجهی خودش و پذیرفتن همه شرایط در میان برخی بازیکنان و بعضی از اعضای هیات مدیره است.

به این موارد اضافه کنید عوض شدن سه مدیر در چهار هفته و البته اختلاف زیاد بین همه آنها.