پرورش ریحان
انواع ریحان
نوعی از ریحان که بیشترین احتمال را دارد در فروشگاه پیدا کنید، ریحان سبز است که متراکم بوده و طول آن به 45 تا 61 سانتیمتر میرسد. بوتههای پر رنگ ریحان بنفش، به باغچه یا باغ شما رنگ میدهد و بیشتر مورد توجه گلکاران قرار میگیرد. مانند ریحان سبز میتوانید از آن استفاده کنید، ولی بدانید که شیرینی کمتری دارد. با خیساندن آن در سرکه سفید، رنگی زیبا به سرکه دهید. تعداد گونهها و انواع ریحان پیوسته در حال افزایش است.
ریحانهای لیمویی عطری شبیه عطر مرکبات به باغچه و آشپزخانه میدهد و ریحان تایلندی (Thai) طعمی شبیه به شیرینبیان دارد. همچنین گونههایی هستند که طعمی شبیه دارچین دارند و انواعی که دارای برگهای ریز هستند. ریحان برگ کاهویی هم در میان انواع دیگر طرفدار زیادی دارد.
مراقبت از ریحان
ریحان را در خاک حاصلخیز باغچه یا باغتان بکارید که حداقل 6 ساعت در روز، نور خورشید دریافت میکند. آمادگی خاک برای کاشت یکی از مسائل بسیار مهم در پرورش گیاهان است. بعد از 6 هفته که از رشد ریحانها گذشت، سر آنها را بگیرید تا ساقههای جانبی رشد کنند و گیاه زود گل ندهد. اگر ساقههای گل روییدند، کافی است آنها را بچینید.
ریحان به رطوبت ثابت و خاک گرم احتیاج دارد تا خوب محصول بدهد، بنابراین باید از مالچ استفاده کنید. در مناطق سرد، مالچ دهی به خاک را به تاخیر بیندازید تا دمای خاک به بین 10 تا 15 درجه سانتیگراد برسد. وقتی دمای خاک در تابستان به سرعت افزایش پیدا میکند و خاک زود رطوبت خود را از دست میدهد، میتوانید مالچ را زودتر اضافه کنید.
ریحان گیاهی گرمادوست و حتی به سرمای ملایم هم حساس است؛ اگر پیشبینی شده که دما زیر منفی 1 درجه سانتیگراد میرود، باقی محصول خود را برداشت کنید.
ریحان دچار آفات کمی میشود، ولی گهگاهی آفتی عمومی مثل شته، سوسک ککی و سوسک ژاپنی به آن میزند. با استفاده از شلنگ باغبانی شتهها را از روی ریحانها بشویید. برای اینکه اجازه ندهید ریحانهایتان را سوسک ککی بخورد، گیاهان خود را با پارچهای نازک بپوشانید. اگر مشکل جوانههای جدیدتان حلزونها هستند، تکهای از جنس مس میتواند مفید باشد.
بیماریهای گیاه ریحان مساله مهمتری هستند. پژمردگی قارچی ریحان (بیماری گیاهی به ویژه در گوجه فرنگی و موز که عامل آن قارچی از جنس Fusarium است) که اولین بار در اوایل دهه 1990 شناسایی شد، از دانههای مبتلای وارد شده از ایتالیا بود. علائم آن شامل پژمرگی و افتادن ناگهانی برگها است که اغلب با لکههای تیره روی ساقه همراه است و در دماهای بالای 26.5 درجه سانتیگراد رخ میدهد.
اگر متوجه این علائم شدید، سریع گیاه مبتلا و تمام خاک اطراف ریشه آن را بیرون بیاورید و آن را دور بیندازید. اگر بخشی از باغتان مبتلا شده، خاک را همراه با وسایل باغبانی خود پراکنده نکنید؛ زیرا باعث انتشار بیماری میشود و ریحانهایتان را در گلدان و ظروف دیگر بکارید. همچنین میتوانید از گونهای ریحان به نام «Nufar» استفاده کنید که به این قارچ مبتلا نمیشود.
ریحان به نوعی از پوسیدگی باکتریایی نیز حساس است که در هوای سرد و مرطوب و اواخر فصل، روی ساقهها و خوشه برگها ظاهر میشود. راه کنترل این بیماری؛ کشت ریحان در خاکی که خوب زهکش شود، فاصله دادن بین گیاهان (تا بعد از باران خشک شوند) و جدا کردن ریحانهای مبتلا از گیاهان سالم است.
برداشت و ذخیره سازی
ریحان تازه، بهترین طعم را دارد. بهترین زمان برای برداشت، درست زمانی است که گیاه شروع به شکوفه کردن میکند، قبل از اینکه گلهای آن بشکفند.
وقتی 6 جفت برگ روی ساقه ریحان وجود داشته باشد، گلدهی آغاز میشود. برای اینکه بیشترین محصول را در هر گیاه داشته باشید، در هر بار برداشت فقط 2 برگ روی ساقه باقی بگذارید و اجازه ندهید بیشتر از 4 جفت برگ روی ساقه آن برویند. همچنین میتوانید هر 3 هفته یکبار کل گیاه را برداشت کنید؛ به اینصورت در انتهای فصل، بین 12 تا 14 ساقه جانبی خواهید داشت.
ریحان را در انتهای روز برداشت کنید تا به مدت طولانیتری تازه بماند. اگر این گیاه را در کیسهای منفذ دار و در دمای حدود 15.5 درجه سانتیگراد نگه دارید، بین 10 تا 14 روز سالم و تازه باقی میمانند. برعکس ریحانهایی که در یخچال نگه داشته میشوند، تنها 2 تا 3 روز دوام میآورند. همچنین میتوانید ساقههای ریحان را در گلدانی در آشپزخانه خود نگه دارید تا برای طبخ غذا نزدیک دستتان باشند. اگر از این ساقهها در کنار گلهایتان استفاده میکنید، هر چند روز یکبار آب آنها را عوض کنید.
برای اینکه طعم ریحان خشک شده به بهترین نحو حفظ شود، آن را در فریزر نگه دارید. برای اینکه بتوانید این گیاه را سریع فریز کنید، تمام بوته آن را خشک کنید و در کیسههای پلاستیکی بدون هوا قرار دهید. برای خشک کردن ریحان، برگها را از ساقه جدا کرده و در محلی که سایه و در مسیر باد باشد، پخش کنید. بعد از 3 تا 4 روز آنها را بررسی کرده و اگر به آسانی بین انگشتانتان خرد نشدند، با فر کامل خشکشان کنید؛ در غیر اینصورت ممکن است موقع ذخیره سازی رنگشان سیاه یا قهوهای شود. از کمترین درجه حرارت فر استفاده کرده و در آن را کمی باز بگذارید، برگها را برگردانید تا همه جایشان خشک شود و مدام آنها را چک کنید.
منبع : parsegard.com
چند دقیقه با دانستنی ها
10 تا از بهترین سبزی های خوراکی از گلدان خانه تا درون غذا آیا گیاه کینوا را می شناسید اطلاعاتی جالب درباره گیاه و میوه موز حقایق خواندنی و جالب درباره درخت بلوط حقایقی خواندنی درباره گیاه کاکتوس خصوصیات و شرایط محیط رشد درخت پوتریا کایمیتو
درخت پوتریا کایمیتو
پوتریا کایمیتو
نام علمی پوتریا کایمیتو: POUTERIA CAIMITO
خانواده گیاه پوتریا کایمیتو: SAPOTACEAE - ساپوتاسه
پوتریا کایمیتو بومی منطقه: آمریکای جنوبی
نام های دیگر گیاه پوتریا کایمیتو: yellow star apple, caimito, camio
شرایط زیست محیطی برای رشد پوتریا کایمیتو
- خاک محیط کشت پوتریا کایمیتو: خاک های مرطوب و حاصلخیز
- دمای ایده آل محیط برای رشد پوتریا کایمیتو: نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری
- آبیاری و رطوبت: کمی مرطوب
- نور محیط: نور زیاد
درخت پوتریا کایمیتو برای رشد به خاک های مرطوب و حاصلخیز نیاز دارد
خصوصیات گیاهشناسی درخت پوتریا کایمیتو:
"پوتریا کایمیتو" درختی است با تاج هرمی یا گرد که حدود 10 متر نیز طول خواهد داشت که در برخی نواحی به 35 متر نیز می رسد. چوب و پوست گیاه پوتریا کایمیتو دارای شیرابه ای به رنگ سفید یا مایل به قرمز است. برگ های پوتریا کایمیتو با آرایش متناوب و دارای اندازه های متفاوتی است.
برگ های درخت پوتریا کایمیتو تخم مرغی – کشیده، واژتخم مرغی یا بیضوی شکل، به طول 10 تا 20 سانتیمتر و عرض 3 تا 6 سانتیمتر، با نوکی تیز و کوتاه بوده و نیز صاف یا در برخی مواقع دارای کرک های پراکنده هستند. گل های پوتریا کایمیتو به صورت منفرد یا در گروه های 2 تا 5 تایی در کنار برگ ها تشکیل می شوند. این گل ها دارای 4 تا 5 لوب، به رنگ سفید یا مایل به سبز و به طول 4 تا 8 میلیمتر هستند.
میوه های بالغ پوتریا کایمیتو به رنگ زرد کمرنگ و معطر هستند
میوه های پوتریا کایمیتو دارای کرک (در مرحله نابالغی) و تخم مرغی شکل، بیضوی یا گرد به طول 4 تا 10 سانتیمتر هستند. اینه میوه ها در برخی موارد دارای یک نوک تیز می باشند. میوه های بالغ پوتریا کایمیتو به رنگ زرد کمرنگ، معطر، با گوشتی سفیدرنگ، دارای موسیلاژ، نیمه شفاف، شیرین و دارای 1 تا 4 بذر دوکی شکل می باشند. واریته های مختلف گیاه پوتریا کایمیتو دارای میوه هایی با اندازه و کیفیت متفاوت هستند.
شرایط محیط رشد درخت پوتریا کایمیتو:
گیاه پوتریا کایمیتو مخصوص نواحی گرمسیری یا نیمه گرمسیری است که در نواحی گرم و مرطوب، بهترین رشد را دارد. درخت پوتریا کایمیتو در پرو در ارتفاعات بیش از 650 متر و در کلمبیا در ارتفاعات بالاتر از 1900 متر نیز رشد می کند. درخت پوتریا کایمیتو مناسب خاک های مرطوب و حاصلخیز است. کشت گیاهان پوتریا کایمیتو در خاک های آهکی سبب کلروز برگ های آن می شود. در اکوادور، میوه های پوتریا کایمیتو طی ماه های مارس و آوریل تشکیل می شوند. پس از آن در فروشگاه های برزیل از سپتامبر تا آوریل به فروش می رسند. میوه های پوتریا کایمیتو در فلوریدا، در اکتبر به بلوغ می رسند
میوه پوتریا کایمیتو دارای آمینواسیدهایی نظیر لیزین، متیونین و تریپتوفان است
پوتریا کایمیتو و ارزش غذایی آن:
هر 100 گرم از میوه های گیاه پوتریا کایمیتو حاوی 95 کالری انرژی، 74.1 گرم آب، 2.1 گرم پروتئین، 1.1 گرم لیپید، 22 گرم چربی، 3 گرم فیبر، 0.7 گرم خاکستر، 96 میلیگرم کلسیم، 45 میلیگرم فسفر، 1.8 میلیگرم آهن، 0.2 میلیگرم ویتامین ب1، 0.2 میلیگرم ویتامین ب2، 3.4 میلیگرم نیاسین و 49 میلیگرم اسکوربیک اسید می باشد. همچنین میوه پوتریا کایمیتو دارای آمینواسیدهایی نظیر 316 میلیگرم لیزین، 178 میلیگرم متیونین، 219 میلی گرم ترونین و 57 میلی گرم تریپتوفان در هر گرم نیتروژن است.
تکثیر پوتریا کایمیتو:
در برزیل، بذرهای پوتریا کایمیتو ابتدا شسته شده و سپس در سایه خشک شده و سپس کشت می شوند. بذرها در عمق حدود 5 سانتیمتری کشت خواهند شد. این بذرها پس از 15 تا 20 روز جوانه خواهند زد. نهال های بذری پس از گذشت حدود 2 هفته به ارتفاع 10 سانتیمتر می رسند. فاصله کشت نهال های بذری 6 متر در 5 متر است. یک سال پس از کشت نهال های بذری پوتریا کایمیتو، شاخه های اضافی را هرس می کنند. میوه دهی گیاهان جدید پوتریا کایمیتو پس از سه سال صورت می گیرد.
منبع : nargil.ir
چند دقیقه با دانستنی ها
10 تا از بهترین سبزی های خوراکی از گلدان خانه تا درون غذا آیا گیاه کینوا را می شناسید اطلاعاتی جالب درباره گیاه و میوه موز حقایق خواندنی و جالب درباره درخت بلوط حقایقی خواندنی درباره گیاه کاکتوس قدیمیترین موجود زنده جهان