توصیه‌هایی برای محافظت از کودک
تمام کودکان تصور می کنند که می توانند به جوانانی که می شناسند اعتماد می کنند
در تحقیقی در طول سال های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ به اندازه ۱۰۰ آموزش امنیت کودکان ترتیب داده شد. در این تحقیق از ۳۰۰۰ کودک مصاحبه ای به عمل آمد و در این مصاحبه از آن ها پرسیده شد که یک جنایتکار چگونه به نظر می رسد و واکنش آن ها نسبت به خطر چه خواهد بود.
و اما نتیجه آمار
از میان ۱۰ کودک (۷ الی ۹ ساله) ۹ نفر شماره موبایل والدینشان را نمی دانستند. اکنون تصور کنید اگر ندانید کودکتان کجاست و او حتی شماره شما را نداشته باشد چه اتفاقی خواهد افتاد.
از میان ۲۰ کودک ۱۹ نفر ممکن است به کهنسالان در بردن وسایلشان به نزدیک ماشین یا منزلشان کمک کنند. تقریبا تمام آن ها انسان های ۴۰ ساله را به عنوان قشر کهنسال می دانند که نیاز به کمک و حمایت دارند.
تقریبا نیمی از بچه های ۱۰ تا ۱۴ ساله مطمئن هستند که می توانند یک جنایتکار را از روی ظاهرش تشخیص دهند. (آن ها لباس سیاه می پوشند، چهره عبوس و چشم های خیره دارند، لبخند حیله گرانه دارند و اغلب به کودکان شیرینی تعارف می کنند، جنایتکاران انسان های کثیف و نامرتب شبیه ولگردها هستند.)
تقریبا نیمی از بچه ها در مواجهه با خطر فرار می کنند در حالی که می توانند خود را مخفی کنند.
تمام کودکان تصور می کنند که می توانند به جوانانی که می شناسند (همسایه یا دوست والدین) اعتماد می کنند.
از میان ۲۰ کودک ۱۹ نفر به کسی که نامش را بداند اعتماد می کنند و با او همه جا می روند. حتی برای فریاد زدن و درخواست کمک نیز به خود تردید راه می دهند.
حواستان باشد: جنایتکار واقعی ظاهر مشکوکی ندارد حتی سعی می کند ظاهری معمولی داشته باشد تا نظر کسی به سمتش جلب نشود. یک مرد مودب و خوش لباس و یا یک زن زیبا هم ممکن است جنایتکار باشد.
وظیفه ما این است که به کودکمان بیاموزیم هیچوقت با جوانان و بزرگترها جایی نروند و یا با آن ها کاری انجام دهند. باید به او یاد بدهیم که در مقابل خطرات چه کارهایی انجام دهند. و از همه مهمتر از او بخواهید کارهایی که دور از چشم شما انجام داده چه چیزهایی بوده است.
محافظت کودک
قانون های طلایی امنیت کودک
کودک را در جهت مثبت راهنمایی کنید نه در جهت منفی و به او اعتماد به نفس دهید. به جای این که به کودک بگویید چه کارهایی را انجام ندهد به او بگویید چه کارهایی را انجام دهد. به عنوان مثال: به جای این که به او یاد بدهید "هیچوقت از غریبه ها چیزی نگیر” بگویید "قول بده هر وقت کسی به تو هدیه یا اسباب بازی داد و یا از تو خواست با او به جایی بروی به من حتما بگویی”. برای کوچکترین چیزها او را تحسین کنید ” اطمینان دارم که می توانی این کار را انجام دهی” هیچوقت این جملات را به کار نبرید: تو نتوانستی یا تو مرا فریب دادی.
به جای ترساندن و دستور دادن به کودک با او یک بازی اختراع کنید. یک مثال از یک موقعیت برای کودک بزنید و به او یاد بدهید که چه کارهایی را در آن موقعیت انجام دهد.
چگونه به تلفن جواب دهیم.
اگر زنگ در زده شد چه کنیم.
چگونه "نه” بگوییم.
به او امن ترین مکان و راه در مسیر مدرسه را یاد بدهید.
به او نشان دهید چگونه هنگامی که یک غریبه قصد داشت با او همراهی کند پا به فرار بگذارند.
از کودک بپرسید چه انسان هایی مشکوک و چه انسان هایی قابل اعتماد به نظر می رسند.
تمام موارد بالا را برای او توضیح دهید و دوباره از او بخواهید که برایتان تکرار کند.
همیشه و در هر فرصتی با او درباره امنیت صحبت کنید. وقتی وارد آسانسور می شوید از امنیت بگویید، وقتی از کنار ساختمانی رد می شوید از امنیت بگویید، وقتی از گاراژ رد می شوید از امنیت بگویید.
به کودک نشان دهید چگونه هنگامی که یک غریبه قصد داشت با او همراهی کند پا به فرار بگذارند
همیشه مثال بیاورید. قبل از باز کردن در از چشمی در بیرون را نگاه کنید. وقتی بیرون می روید در را قفل کنید حتی اگر برای چند دقیقه باشد.
به او آدرس کامل خانه و شماره تلفن خانه را یاد بدهید. همچنین به او یاد بدهید که مراقب ماشین ها باشد و پلاک و مدل ماشین ها را به خاطر بسپارد. باید به او اسم نزدیک ترین سوپرمارکت و فروشگاه های خانه را یاد بدهید. این آموزش ها و نکته ها نه تنها دقت و توجه کودک را بیشتر می کند بلکه به او یاد می دهد دنیای اطراف را به دقت ارزیابی کند.
از میان دوستان و آشنایان آن هایی که قابل اعتماد هستند را به کودک یادآور شوید. به او بگویید که غریبه ها نباید به او دست بزنند. به عنوان مثال بگویید: هر فردی محدوده شخصی خود را دارد و تنها خانواده و خویشان می توانند به آن محدوده وارد شوند. نزدیک ترین افراد به شما خانواده شماست.
از موضوعات سخت اجتناب نکنید. بیشتر والدین دوست ندارند با کودک درباره آدم دزدی، کلاه برداری و سوء استفاده جنسی صحبت کنند و این کاملا اشتباه است. با صحبت درباره این مسائل به او یاد می دهیم که بیشتر به ما اعتماد کنند.
به کودک استقلال را بیاموزید. به او اجازه دهید که از وسایل نقلیه عمومی استفاده کند و یا این که تنها بیرون باشند. می دانم بسیار سخت که کودک را تنها به دنیای بیرون بفرستید زیرا اتفاقات زیادی ممکن است رخ دهد. اما با آموختن استقلال به کودک مسئولیت پذیری و اعتماد به نفس را یاد می دهیم.
درباره نقاط ضعف خود بگویید. با فرزندتان دوست باشید و به یاد داشته باشید که دوستان واقعی درباره هر چیزی حرف می زنند. از اینکه نقاط ضعف و اشتباهاتتان را به کودک بگویید ترس نداشته باشید. در واقع ممکن است کودکتان این ها را بداند اما صحبت کردن در مورد آن رابطه شما را محکم تر می کند.
به توافق ها احترام بگذارید. وقتی کودک از پیش اطلاع داده باشد که دیر می آید نباید بخاطر دیر کردنش او را سرزنش کنید. بهتر است قانون تعیین کنید: اگر از قبل اجازه بگیری می توانی آن کار را انجام دهی اما اگر مرا فریب دهی مجازات خواهی شد. و به او توضیح دهید که احترام به توافق ها برای هر دوی شما بهتر است.
پدر و مادر عزیز درست است که ما نمی توانیم کودکمان را از همه چیز محافظت کنیم اما می توانیم ابزاری را به او بدهیم تا بتواند خودش از خودش محافظت کند.
منبع:bedunim.ir