رفتارهایی که کودکانمان از ما کپی می کنند



کودکان به دقت به نحوه رفتار شما بزرگترها با والدین خودتان توجه می‌کنند

کودکان از سخاوتمندی و بخشندگی شما نیز الگو می‌گیرند. پس از کمک کردن به مردم با رضایت قلبی غافل نشوید تا فرزندتان نیز از نعمت زندگی کردن با قلبی سرشار از عشق و بخشندگی نسبت به انسان‌ها و کمک به دیگران بهره‌مند شود.

یکی از مهمترین نکاتی که والدین در روند ترتیب فرزندانشان باید همواره به خاطر داشته باشند این است که هر روز از سوی کودکانشان به دقت تحت نظر هستند.

البته کودکان نه تنها تک‌ تک رفتارهای والدین را زیر نظر دارند بلکه به تمام حرف‌هایی که پدر و مادرشان می‌زنند و جملاتی که به زبان می‌آورند نیز به دقت گوش می‌دهند.

توجه به این نکته مهم که تمام رفتارهایمان به عنوان پدر و مادر زیر نگاه دقیق کودکمان است، سرنخی مهمی را در زمینه تربیت آنها به دستمان می‌دهد. هر تصمیمی که ما بزرگترها می‌گیریم، هر لغتی که به زبان می‌آوریم و هر عملی که انجام می‌دهیم به دقت مورد توجه فرزندمان است و در واقع کودکان، در هر لحظه از رفتارهای ما بزرگترها الگو برمی‌دارند و دانستن این واقعیت، مسئولیت سنگینی را به دوش والدین می‌گذارد.

کودکان از ما می‌آموزند و این یک واقعیت انکارناپذیر است. آنها رفتار ما را کپی می‌زنند؛ چه مثبت باشد و چه منفی و این الگوبرداری‌ها در نهایت به آنها شخصیتی صادق و باثبات یا آسیب‌پذیر و ناقص می‌دهد.

 سایت «گود مِن پروجکت» به نقل از پدرانی که برخی از تجارب خود از بزرگ کردن فرزندانشان را با مخاطبان این سایت به اشتراک گذاشته‌اند دراین‌باره به هفت رفتاری که کودکان مشخصا از والدین کپی می‌زنند، اشاره کرده که به شرح زیر است: 

هر عملی که والدین انجام می دهند به دقت مورد توجه فرزندان است

1. کودکان به دقت به نحوه رفتار شما بزرگترها با والدین خودتان توجه می‌کنند و از شما الگو می‌گیرند و در نهایت شبیه همان رفتار را به شما باز‌می‌گردانند.

2.آنها در عین حال رفتار شما را با دیگر افراد تحت نظر دارند و اگر با افرادی که با شما در تماس هستند رفتار نامناسبی داشته باشید، شک نکنید که فرزندتان نیز با دیگران همان رفتار را خواهد داشت.

3. کودکان توجه می‌کنند که شما چگونه پول و مسائل مالی خود را مدیریت می‌کنید.

4. کودکان همواره تحت نظر دارند که والدین‌شان با افراد مسئول و بالادست به لحاظ موقعیت اجتماعی مانند مامور پلیس یا رئیس شرکت چگونه رفتار می‌کنند و چه اندازه به این افراد احترام می‌گذارند و در صحبت کردن درباره این اشخاص، چقدر ادب را رعایت می‌کنند. اگر شما این موضوع را رعایت نکنید فرزندتان نیز در طول زندگی‌اش هرگز به مقامات و اولیای امور که البته خود شما را نیز شامل می‌شوند، احترام نخواهد گذاشت.

5. کودکان با دقت به درجه نظم و انضباطی که شما به عنوان پدر و مادر او در جنبه‌های مختلف زندگی دارید، توجه دارند. بنابراین اگر پرخوری کنید، زیاد بخوابید، صورت حساب‌هایتان را به موقع پرداخت نکنید و به نظم در کارهایتان اهمیت ندهید، انتظار نداشته باشید که فرزندتان خلاف این رفتار کند و فرد منظمی شود. مگر اینکه رویه خود را تغییر دهید تا کودکتان نیز الگوی بهتر و سالم‌تری را مقابل چشمانش داشته باشد و با آن الگو، بزرگ شود.

6.کودکان به عمق شخصیت و صداقتی که شما در زندگی به نمایش می‌گذارید، دقت می‌کنند. اگر تقلب کنید و اگر حرفتان با عمل‌تان یکی نباشد و قصد فریب آدم‌های اطرافتان را داشته باشید و هرچند نامحسوس این کار را انجام دهید باز هم کودکان درک می‌کنند و متاسفانه از این رفتار سوء، الگو می‌گیرند.

7. کودکان از سخاوتمندی و بخشندگی شما نیز الگو می‌گیرند. پس از کمک کردن به مردم با رضایت قلبی غافل نشوید تا فرزندتان نیز از نعمت زندگی کردن با قلبی سرشار از عشق و بخشندگی نسبت به انسان‌ها و کمک به دیگران بهره‌مند شود.

منبع: isna.ir



آنچه والدین باید بدانند

برای درمان ترس کودک چه کنیم؟ شیوه های رفتار با کودکان ۳ تا ۵ ساله چگونه با کودکان خود ارتباط برقرار کنیم بهتریـن سن آموزش قانـون به بچـه هـا ۱۰ قانون برای عادت دادن بچه ها به رفتار خوب با کودک خود دوستانه رفتار کنید

راه های تشخیص منطقی یا غیر منطقی بودن درخواست های کودکان



چگونه بفهمیم خواسته کودک مان منطقی است یا غیر منطقی

باید فلان وسیله را برای من بخرید، من امروز این ناهار را نمی خواهم و برای من چیز دیگری درست کنید، بعدازظهر باید به فلان پارک برویم و ... . این ها گوشه ای از درخواست های کودکان است که دوست دارند به همه آن ها پاسخ مثبت داده شود وگرنه جیغ، گریه، اوقات تلخی و ... به راه می اندازند تا به هدف شان برسند. با این حال و در این بین، همیشه یک سوال برای والدین به وجود می آید که کدام درخواست های کودک مان منطقی است و باید به آن ها پاسخ دهیم و کدام هایشان، غیر منطقی است و نباید به آن ها جامه عمل بپوشانیم.

سلیمان پور؛ روان شناس تربیتی در ادامه نکات تامل برانگیزی در این زمینه مطرح می کند که خواهید خواند.

خواسته اش منطقی است یا غیرمنطقی؟
در پاسخ به این که «چگونه بفهمیم خواسته کودک مان منطقی است یا غیر منطقی؟»، باید گفت که خواسته های منطقی همان نیازهای طبیعی کودک هستند مانند نیاز به آب، غذا، بازی، محبت، توجه، نوازش و ... که باید به موقع، بجا و به اندازه برآورده شوند و اگر از چارچوب اصلی خارج شوند، ارضای بیشتری را طلب می کنند یا اگر بخواهند در زمان و مکانی غیر از زمان و مکان خودشان برآورده شوند، یک خواسته غیر منطقی است که قطعا باید در مقابل آن ها مقاومت کرد.

شباهت چراغ راهنمایی و رانندگی و درخواست‌های کودکان
شاید در این جا، چراغ های راهنمایی و رانندگی مثال خوبی باشد یعنی وقتی خواسته کودک منطقی باشد، به آن عمل می کنیم یعنی چراغ سبز است اما وقتی خواسته اش غیر منطقی است، به هیچ عنوان تسلیم نمی شویم یعنی چراغ قرمز است. در این بین باید مثل پلیس عمل کنیم که قاطعانه حکم را اجرا می کند و به عکس العمل های ما توجهی نمی کند، ما هم به عکس العمل های کودک مثل گریه کردن، توهین کردن و ... اعتنا نمی کنیم و تسلیم نمی شویم. واضح است که در این مواقع حق نداریم او را دعوا کنیم، توهین کنیم و ...

خواسته های منطقی همان نیازهای طبیعی کودک هستند‎

3 مثال مصداقی
این موضوع را با چند مثال، مصداقی تر توضیح می دهیم.
مثال یک: کودک دوست دارد با او بازی کنید (نیاز منطقی و چراغ سبز)، اما این نیاز تا زمانی منطقی محسوب می شود که در یک فاصله زمانی معین مثلا نیم ساعت، یک ساعت و ... (متناسب با توان، انرژی روانی و جسمی شما که همان سطح پذیرش است) انجام شود اما اگر خواسته او برای ادامه بازی خارج از توان شما یا به عبارتی خارج از سطح پذیرش شما باشد، یک خواسته غیر منطقی بوده، پس باید محترمانه ولی قاطعانه به او بگویید: «می دانم دوست داری بازی کنیم ولی من خسته شده ام و نمی توانم ادامه دهم» و در مقابل اصرار، گریه یا نق نق کردن او مقاومت کنید و بگویید: «نه نمی توانم» اما توهین، سرزنش تحقیر، تنبیه و ... هیچ جایگاه تربیتی نخواهد داشت.

مثال دو: این که کودک دوست دارد، سر میز غذا برای ماست و خورشت ظرف جداگانه ای داشته باشد، یک خواسته منطقی است، اما زمانی که می خواهد در ظرف ماست یا خورشت شما انگشت بزند، یک خواسته غیر منطقی است و باید از آن ممانعت به عمل آورید.

مثال سه: زمانی که کودک درباره وسایل تزیینی خانه اقوام سوال می پرسد یا می خواهد از نزدیک آن ها را ببیند، به یک نیاز طبیعی یعنی حس کنجکاوی پاسخ می دهد اما وقتی با سر و صدا و جیغ و گریه می خواهد آن ها را بردارد، دست بزند یا با خود به خانه بیاورد، کاملا خواسته غیر منطقی است.

چند توصیه روان شناسانه
بهترین و کارآمدترین رفتار، تسلیم نشدن در مقابل خواسته های غیر منطقی کودک است. پس هر وقت می خواهد با جیغ، گریه و سر و صدا به خواسته هایش برسد، به هیچ عنوان توجه نکنید، عصبانی نشوید، داد نزنید، صحبت نکنید، تسلیم او هم نشوید، فقط و فقط بی تفاوت باشید، انگار او را می بینید و حرف هایش را نمی شنوید. البته این کار ساده ای نیست و نیازمند صبر و حوصله و تمرین است به خصوص اگر در یک جمع قرار داشته باشید.

همچنین هرگاه تقاضایش را به آرامی بیان کرد، به او توجه کنید ولی اگر خواسته اش غیر منطقی است، باز هم تسلیم نشوید و به جای هرگونه صحبت اضافی، نصیحت یا سر و صدا فقط و فقط بگویید: «نه، نمی شود.» اگر هم کودک با شما لجبازی می کند، سعی کنید با زبانی ساده و خیلی مختصر برایش توضیح دهید ولی از سخنرانی های طولانی، تاکید زیاد، اصرار کردن زیاد، نصیحت، تذکر و ... جدا بپرهیزید چون برای او نرم افزاری که بتواند این سی دی های شما را بخواند، هنوز نصب نشده است(!) یعنی هنوز به آن مرحله شناختی نرسیده است که مفهوم صحبت های شما را بفهمد.

منبع: سلامت نیوز



والدین نگران بخوانند

این 10 مهارت را به کودک بیاموزید با اضطراب و استرس شب امتحان چکار کنیم؟ توصیه ای برای کارایی و اثربخشی یادگیری توصیه های مهم عملکرد بهتر در امتحانات رفتارهای خوب را در کودک خود تقویت کنید روش صحیح مطالعه و یادگیری

به حریم شخصی کودک‌تان احترام بگذارید



هر یک از ما حریمی داریم که از آنِ خودمان است

میخواهم تنها باشم . مرا تنها بگذار .  وقتی که کودکان بزرگتر می شوند ، علاقه ی آنها برای تنها ماندن بیشتر میشود . کودکان ده تا سیزده ساله گاهی اوقات دوست دارند تنها بمانند اما کودکان دوازده ، سیزده ساله وقت بسیاری را در تنهایی به سر می برند.

این دگرگونی ، حاصل رشد کردن و مستقل بودن آنها است ، ولی اکثر والدین این حالت را مشکل ساز می دانند : (( وقتی دخترم تنها در اتاقش می ماند ، به نظرم کار درستی نمی کند. او دوست ندارد در کنار ما باشد. ))

والدین در خاطرات خود ، فرزند خردسالشان را می بینند که چطور عادت داشت همه جا دنبال آنها باشد و چقدر دوست داشت والدینش در کنارش باشند و در کنار آنها احساس شادی و امنیت می کرد و از خود می پرسند : (( چرا حالا او می خواهد بیشتر اوقات تنها باشد. ))

بچه ها معمولا به اتاق خود می روند و در را می بندند ؛ چون می خواهند در یک محیط آرام و بدون سر و صدا به آرامش برسند. عده ای کتاب می خوانند ، به آهنگ های مختلف گوش می کنند ، نقاشی می کشند یا کارت بازی میکنند یا با رایانه کار می کنند و یا با دوست خود ، تلفنی صحبت می کنند و به این ترتیب با تنها ماندن از فشار عصبی و سر و صدای خواهر و برادر کوچکترشان و سهیم شدن در کارهای خانه دور می مانند.

اکثر اوقات بچه ها می خواهند تنها بمانند تا از دستورهای بزرگترها ایمن باشند. بعد از سپری کردن یک روز سخت با معلمان و مربیان متعدد ، پرسش ها و خواسته های والدین برایشان عذاب آور است.

معمولا در بعضی از خانواده ها ، وقتی کودک جلوی چشم والدین خود باشد ، وظایف زیادی به او محول می شود : (( حالا که به آشپزخانه آمدی ، میشود میز غذا را آماده کنی )) ، (( سارا را ببر بیرون بازی کند )) ، (( به من کمک کن تا اتاق را مرتب کنیم )).

 بدین صورت فرزندتان یاد می گیرد که اگر در اتاق خودش بماند ، کمتر به او امر و نهی می شود و مجبور نیست کار اضافی انجام دهد و در اکثر اوقات ، دلیل این که کودک خودش را از بقیه جدا می کند ، این است که میخواهد از مشکلاتی که برایش پیش آمده ، فرار کند.

ممکن است در ارتباط با دوستان یا در درس هایش مشکل دارد ، شاید هم برای دور بودن از اختلاف های خانوادگی ، تنهایی را ترجیح می دهد.

البته تنهایی موقتا او را از مشکلات خلاص می کند اما والدین باید در این نشانه دقیق باشند که آیا اثری از افسردگی مانند بی اشتهایی ، پرخوابی ، انزواطلبی ، ماتم گرفتن ، ناراحتی و خشم در او دیده میشود یا خیر؟

کودکان به حریمی از آنِ خود نیاز دارند که بتوانند در آن کندوکاو کنند و دست به آزمایش بزنند

 
اگر از این موضوع ناراحت هستید که فرزندتان بیش از اندازه تنهایی را ترجیح می دهد ، درباره ی نگرانی خود با او حرف بزنید.

ممکن است که او از روی عادت به اتاقش می رود ، امکان دارد با دانستن این که شما نگران این موضوع هستید ، این عادت خود را تغییر دهد.

شاید متوجه شوید که او در مدرسه مشکلاتی دارد و یا از انجام دادن تکالیفش در خانه رنج می برد یا اینکه حس می کند زیر بار فشار مسئولیت یا دعوای خانوادگی قرار گرفته است.

کوشش کنید از فشار روانی فرزندانتان بکاهید ، به فرزندتان بگویید که در انجام تکالیف مدرسه به او کمک می کنید ، در صورت لزوم برایش معلم خصوصی بگیرید ، توقع کمتری از او داشته باشید و مرتب او را تشویق کرده و مورد توجه قرار دهید.

تا وقتی که فرزندتان مدت زمانی را در اتاق به تنهایی سر می کند ، به حریم خصوصی او احترام بگذارید و اگر صلاح دیدید با رفتن از خانه و ایجاد سکوت به او کمک کنید.

از دیگر افراد خانواده خانواده خواهش کنید برای مدت زمان کوتاهی از او دور بمانند و در شبانه روز ، مدتی و را به حال خودش بگذارید. اگر با خواهر و برادرش در یک اتاق زندگی می کنند ، طوری برنامه ریزی کنید که او مدتی را تنها بماند یا به او اجازه دهید در اتاق دیگری با خودش تنها باشد.

اگر شما به گونه ای برنامه ریزی کنید که فرزندتان حریم خصوصی مناسبی داشته باشد ، طبیعی است که او هم قسمتی از وقت خود را برای هماهنگی با اعضای خانواده به شما اختصاص خواهد داد.

منبع: koodakonline.com



آنچه والدین باید بدانند

برای درمان ترس کودک چه کنیم؟ تربیت کودکان 3 تا 14 سال 6 راه جالب برای آموزش مسائل مالی به کودکان این 10 مهارت را به کودک بیاموزید با کودک خود دوستانه رفتار کنید به کودک خجالتی خود کمک کنید