کودکمان را در مقابل تمسخر ایمن کنیم



برای کودک حساس و کمرو، بسیار دشوار است که وقتی مسخره اش می کنند، جواب بدهد. بعید نیست که به کسی که او را مسخره کرده، حمله کند اما معمولا توانایی نزاع کلامی را ندارد، ضمنا به دلیل اینکه از نگاه کردن مستقیم به چشم طرف مقابل امتناع می کند، توانایی برخورد با کودکان را از دست می دهد.راه مقابله با این مشکل این است که به کودک یاد بدهید که وقتی او را مسخره می کنند، پاسخ های کلامی ساده ای بدهد، «مثلا تو این جور فکر کن» و وقتی می بینید کودکتان بدون احساساتی شدن جلوی کسی که مسخره اش می کند می ایستد، از او تعریف کنید.

۱) گریستن یا حمله کردن موجب می شود شخص مورد تمسخر مضحک به نظر برسد و شخص مسخره کننده جری تر شود. معمولا فایده ای ندارد که بگوییم «اهمیتی ندارد» برخی کودکان می توانند ساکت از کنار افرادی که متلک می گویند، رد شوند اما کار ساده ای نیست.

۲) بهتر است به او یاد دهیم تا عبارات قاطعی به شخص مسخره کننده بگوید، ضمنا به او یادآوری کنیم که اگر کسی او را مسخره می کند، اوست که ایراد دارد، نه فرزند شما، چون سعی کرده با کوچک کردن دیگران، احساس برتری کند.

منبع:seemorgh.com



آنچه والدین باید بدانند

مامان بگم ساعت چنده !!! مامان جون، دستم اُوخ شده! نرس کودک از دکتر نظرات هربارت در باب تعلیـــم و تربیــت با کوچولوها چگونه رفتار کنیم؟ بچه ات را کتک نزن!!!

با کودک خجالتی چطور رفتار کنیم؟



به کودک برچسب خجالتی بودن نزنید

شخصیت انسان در دوران کودکی از طریق بازی و تعامل و رابطه اجتماعی با همسالان و همبازی‌ها و دوستانش شکل می‌گیرد و طی این تعامل، خودش و عواطفش را می‌شناسد و الگوهای روابط بین فردی را می‌آموزد. به حالت نسبتا پایداری که کودک بیشتر اوقات به تنهایی بازی کند و در جمع همبازی‌ها و همسالان شرکت نکند، گوشه‌گیری گفته می‌شود.

کمرویی و گوشه‌گیری کودکان به این شکل‌ها بروز می‌کند:
بی‌میلی اجتماعی: کودک اشتیاقی برای بازی با همسالان خود (آشنا و ناآشنا) ندارد و زمانی که با کودکان است، ترجیح می‌دهد به تنهایی بازی کند و شیء‌گراست تا مردم‌گرا و نکته مهم این است که در این حالت از تعامل با همسالان ترس ندارد و در صورت اجبار، وارد فعالیت گروهی می‌شود و بخوبی با دیگران تعامل می‌کند.

ناظر و تماشاچی: کودک تمایل دارد با کودکان و همسالان خود بازی کند ولی به دلیل اضطراب اجتماعی، از نزدیک شدن به کودکان اجتناب می‌کند و گوشه‌ای می‌ایستد و فقط نظاره‌گر بازی کودکان می‌شود.

انزوای اجتماعی: کودک نه‌تنها تمایل به تنها بازی کردن ندارد بلکه از بازی کردن با دیگران نیز گریزان است و رفتارهای او از لحاظ بالینی، با خجالت شروع و با خشم و گاهی افسردگی همراه می‌شود.

برای درمان ابتدا باید مشخص شود، علت کمرویی کودک و نوع آن کدام است. علاوه بر آن، از روش‌های رفتاردرمانی برای شکل‌دهی کودک استفاده می‌شود.

توجه به این نکات در روند درمان ضروری است و مراقبان و والدین باید این نکات را در نظر بگیرند:
ـ از واژه‌های تمسخرآمیز مانند ترسو، خجالتی، دست و پاچلفتی و بی‌عرضه استفاده نکنید.
ـ از سرزنش کودک به دلیل بازی نکردن با همسالان بپرهیزید.
ـ او را با دیگران مقایسه نکنید و اجتماعی بودن اطرافیانش را به رخ او نکشید.
ـ در کودک احساس امنیت ایجاد کنید و از دیگران او را نترسانید.
ـ به کودک برچسب خجالتی بودن نزنید و اگر سوم شخصی در یک جمع از شما پرسید، آیا کودکتان خجالتی است، بلافاصله پاسخ دهید: خیر، کمی زمان نیاز دارد تا به موقعیت جدید عادت کند.
ـ به کودک مسئولیت‌های کوچک بدهید و اعتماد به نفس او را تقویت کنید.
ـ رفتار مثبت و واقعی در کودک پیدا کنید و آنها را برجسته کنید و تشویقش کنید.
ـ در هفته دوبار کودک را به محل بازی کودکان ببرید.
ـ فرزندتان را همان طور که هست، بپذیرید و توقع و انتظار بی‌مورد و بیش از حد نداشته باشید.
ـ درباره تجربیات خوب فرزندتان با همبازی‌هایش صحبت کنید.
ـ متناسب با سن و توانایی فرزندتان یکی دو هنر و تردستی به او بیاموزید (نظیر بازی با طناب یا حلقه پلاستیکی). این کار به کودک کمک می‌کند برای نشان دادن خودش به همسالانش فرصت داشته باشد.
ـ داستان‌های مفهومی و مشارکتی برای کودک بخوانید.
ـ بازی‌های دسته‌جمعی که در آنها بزرگسالان با کودکان مشارکت می‌کنند انجام دهید.

منبع: سلامت نیوز



والدین نگران بخوانند

اگر فکر می کنید فرزندتان خجالتی است، بخوانید! جو فراست بچه را از خجالت در می آورد اگر فرزند شما خجالتی است ،بخوانید اگر فرزندتان خجالت می کشد، بخوانید!