اضطراب جدایی را در کودکتان را از بین ببرید !



با این توصیه ها اضطراب جدایی را در کودکتان از بین ببرید

کودکان هنگام جدایی از مادر دچار اضطراب و ناراحتی می شوند، این احساس ناخوشایند اضطراب جدایی نامیده می شود.  در این قسمت به بعضی سوالات رایجی که برای بسیاری از مادران پیش می آید پاسخ می دهیم.

 کودکان هنگام جدایی از مادر دچار اضطراب و ناراحتی می شوند، این احساس ناخوشایند اضطراب جدایی نامیده می شود. در این قسمت به بعضی سوالات رایجی که برای بسیاری از مادران پیش می آید پاسخ می دهیم.

آیا همه کودکان دچار اضطراب جدایی می شوند؟

پاسخ این سوال مثبت است، هرچند شدت و ضعف آن از کودکی به کودک دیگر متفاوت است. اضطراب جدایی یکی از مراحل رشد عاطفی است و اکثر نوزادان و کودکان نوپا در مراحل خاصی از زندگی خود از احتمال – یا واقعیت – جدایی از مادر یا پدر می ترسند.

مسلماً چنین چیزی والدین را دچار ناراحتی و مشکل می کند ولی والدین باید بدانند که این مرحله گذرا است و می توان با بعضی اقدامات آن را تحت کنترل خود در آورد.

اضطراب جدایی معمولاً کی اتفاق می افتد؟

معمولاً اضطراب جدایی از 6 تا 7 ماهگی آغاز می شود اما در سن 10 تا 18 ماهگی به اوج خود می رسد. غالباً این اضطراب زمانی شروع می شود که شما یا همسرتان خانه را برای رفتن به محل کار یا انجام کاری دیگر ترک می کنید.

اضطراب جدایی می تواند شب ها وقتی والدین اتاق کودک را تر ک می کنند اتفاق بیفتد. معمولاً در 24 ماهگی از شدت این حالات کاسته می شود.

چگونه می توانم به کودکم کمک کنم تا با این اضطراب کنار بیاید؟

برای حل این مشکل چند گزینه وجود دارد.

1.شاید ترجیح بدهید تا جایی که می توانید از کودکان دور نشوید و به محض اینکه دچار اضطراب شد او را در آغوش بگیرید. بدین ترتیب لازم خواهد بود این رویه را تا حدود 24 ماهگی کودک حفظ کنید.

2. شاید ترجیح بدهید که کودکتان را به کسانی بسپارید که با آنها آشنا است. سپردن کودک به کسانی مثل پدر بزرگ یا مادربزرگ، خاله یا عمه و ...می تواند به او کمک کند تا با اضطراب جدایی راحت تر کنار بیاید.

3. به او فرصت بدهید تا با پرستار خود آشنا شود. اگر ناچارید برای کودکتان پرستار استخدام کنید، سعی کنید چند روزی را در کنار او و پرستار بمانید تا کم کم با پرستارش آشنا شود.

چگونه باید کودکم را برای جدایی آماده کنم؟

از آنجایی که کودک شما در حال حرکت از مرحله ای به مرحله دیگر است، به او فرصت بدهید تا  به جدایی عادت کند. چه کودکتان را به یکی از اعضای خانواده بسپارید چه به یک پرستار، توجه به نکات زیر ضروری است.

1.در خانه تمرین کنید. اگر کودک شما کسی باشد که جدایی را شروع می کند، تحمل آن برایش آسان تر خواهد بود. اجازه بدهید به تنهایی وارد اتاق های دیگر شود (البته اگر از امنیت او مطمئن هستید) و دو یا سه دقیقه آن جا بماند.

همچنین می توانید به او بگویید که به اتاق دیگری می روید و چند دقیقه دیگر بازخواهید گشت. به این ترتیب کودک شما به این نتیجه خواهد رسید که اشکالی ندارد اگر پدر یا مادر گاهی از او دور باشند چون بالاخره بازخواهند گشت.

2. چند روزی را در کنار کودک و پرستارش بمانید. وقتی پرستاری استخدام می کنید، چند روزی را در خانه بمانید تا کودکتان او را بشناسد و با او بازی کند. روزی که برای اولین بار او را با پرستار تنها می گذارید، از پرستار بخواهید تا 30 دقیق زودتر بیاید و وقتی کودکان به اندازه کافی سرگرم شد آنها را تنها بگذارید.

3. همیشه خداحافظ بگویید. کودک را در آغوش بگیرید و ببوسید. به او بگویید که به کجا می روید و کی باز می گردید. اما مراقب باشید خداحافظیتان بیش از حد طولانی نشود. جلوی چشم او از در خارج شوید چون کودکتان از تصور اینکه شما ناگهان ناپدید شده اید مضطرب تر خواهد شد.

4. دوستی خود را با پرستار نشان دهید. کودک شما شدیداً تحت تاثیر رفتارهای شما است بنابراین دوستی و اشتیاق خود را نسبت به پرستاری که انتخاب کرده اید به او نشان دهید.

5. وقتی از خانه خارج شدید دیگر بازنگردید. رفت و آمد مکرر به خانه یا مهدکودک برای آرام کردن کودک، نه تنها کمکی به او نمی کند بلکه ناراحتی اش را افزایش می دهد.

چگونه با باید اضطراب جدایی در شب روبرو شویم؟

ترس جدایی از شما در شب، برای کودکتان بسیار واقعی و جدی است. بنابراین لازم است ساعات قبل از خواب ساعاتی آرام و در صورت امکان جالب باشند. سعی کنید قبل از خواب زمان بیشتری را با کودکتان بگذرانید مثلاً او ار در آغوش بگیرید، برایش قصه بخوانید یا با هم آواز بخوانید.

اگر وقتی او را در تختخوابش تنها گذاشتید شروع به گریه کرد، می توانید به نزد او بازگردید تا هم او را آرام کنید و هم مطمئن شوید که حالش خوب است. اما سعی کنید دیدارهای خود را کوتاه و تا حدی خسته کننده کنید تا یاد بگیرد که بدون کمک شما به خواب برود.

اگر همه ترفندهایم بی نتیجه بود چه؟

کودکان با هم متفاوتند. بعضی از آنها بیشتر از دیگران از اضطراب جدایی رنج می برند. اگر هیچ یک از روش هایی که در بالا گفته شد شرایط را بهبود نبخشید شاید لازم باشد این مشکل را به طور جدی تری بررسی کنید و روش های زیر را امتحان کنید.

1. مهدکودک یا پرستار بچه خود را دوباره بررسی کنید. شاید موردی وجود دارد که با روحیات و شخصیت کودک شما سازگار نیست.

2. کودکتان را در بازه های زمانی 15 دقیقه ای با یکی از افراد فامیل یا کسی که با او آشناست تنها بگذارید. بدین ترتیب کودک شما بدون اینکه از بودن با فردی غریبه احساس ناامنی کند، یاد می گیرد که شما بعد از ترک خانه بازخواهید گشت.

3.در مورد الگوی خداحافظی خود تجدیدنظر کنید. آیا دور از چشم او از خانه خارج می شوید؟ آیا مشکل را بزرگ تر آنچه که هست جلوه می دهید؟ آیا برایش جایزه تعیین می کنید یا او را بیش از اندازه در آغوش می گیرید؟

توصیه ما این است که تا جایی که می شود عادی و طبیعی رفتار کنید. او را ببوسید، خداحافظی کنید و بروید.این کار به او نشان می دهد که رفتن پدر یا مادر مسئله بزرگی نیست و او به زودی بازخواهد گشت.

منبع:bartarinha.ir



آنچه والدین باید بدانند

مامان از من فاصله نگیر غلبه بر ترس کودکان از مدرسه اضطراب حتی در روزهای کودکی چگونه اضطراب کودکان را کم کنیم؟ اضطراب در کودکان برخورد با کودکان وابسته

آیا کودک شما به راحتی به مهد کودک میرود؟



اکثر کودکان هنگام جدایی یا دوری از مادر احساس ناراحتی و اضطراب می کنند

 یک روانپزشک ضمن اشاره به این‌که اضطراب جدایی در دخترها بیشتر از پسرها است، گفت: تجربه محیط‌ های اجتماعی و دور از خانه به کاهش این اضطراب در کودکان کمک می‌کند.

ایشان گفت: با آغاز سال تحصیلی بسیاری از کودکان در کنار آماده شدن برای شروع مدرسه و یا رفتن به مهدکودک، به نوعی ترس و اضطراب جدایی از والدین، به خصوص مادرشان را تجربه می‌کنند.

خدایی افزود: معمولا کودکانی که مادرانشان امکان نگهداری از آنها را دارند، اضطراب و ترس بیشتری برای قرار گرفتن در محیط‌های اجتماعی و یا آشنایی با افراد جدید را دارند. به همین منظور ما به خانواده‌ها توصیه می‌کنیم پیش از سن دبستان، تجربه حضور در محیط‌های اجتماعی یا مهدکودک را برای کودک خود فراهم کنند.
 
وی ضمن اشاره به تفاوت‌های میان واژه‌های «وابستگی» و «دلبستگی» گفت: دلبستگی، نزدیکی عاطفی بین افراد است که از پیوندهای عاطفی مشترک میان آنها نشأت می‌گیرد و باعث اختلال در عملکرد فرد مقابل نمی‌شود. اما وابستگی زمانی اتفاق می‌افتد که این روابط عاطفی از حد متعارف خارج می‌شود، طوری که فرد بدون نبود طرف مقابل دچار اضطراب و استرس و ترس از دست دادن می‌شود.

خدایی گفت: والدین معمولا به شکل نیمه‌آگاهانه یا ناخودآگاه و گاهی اوقات کاملا خودآگاه احساس وابستگی را به کودکان خود منتقل می‌کنند. با این کار احساس ناامنی در کودک ایجاد می‌شود و کودک به این باور می‌رسد که تنها مادر اوست که می‌تواند امنیتش را تأمین کند.

این روانپزشک به علل ترس از جدایی اشاره کرد و گفت: می‌توان عواملی مانند وابستگی بیش از حد مادر به کودک و بالعکس، مسائل ژنتیک و وراثتی در خانواده‌هایی که افراد خجالتی بیشتری دارند و تاثیرات مسائل خانوادگی مثل طلاق یا فوت والدین و یا از دست دادن یکی از اعضای خانواده را نام برد.

وی در ادامه افزود: کودکانی که کمتر در محیط‌های اجتماعی حضور پیدا می‌کنند و اصطلاحا به آنها بچه‌های خانگی گفته می‌شود، معمولا ترس بیشتری برای حضور در یک محیط جدید را دارند. این بچه‌ها همواره یک مراقبت‌کننده داشته‌اند و اکثرا تجربه حضور در مهدکودک و یا جمع هم سن و سال‌های خود را نداشته‌اند.

خدایی عنوان کرد: برای از بین بردن این اضطراب در کودکان، باید از اهانت کردن، یا مسخره کردن آنها به شدت پرهیز شود. اولیای مدرسه و والدین باید به صورت شرطی‌سازی، این جدایی را برای کودکان آسان‌تر کنند. 

برای از بین بردن اضطراب جدایی در کودکان، باید از اهانت کردن یا مسخره کردن آنها پرهیز شود

وی ادامه داد: اولیای مدرسه باید با ایجاد محیطی شاداب، و همچنین استفاده از افرادی با روابط عمومی بالا برای ارتباط برقرار کردن با بچه‌ها، به از بین بردن این اضطراب جدایی کودک کمک کنند.

این روانپزشک افزود: والدین  باید مقتدرانه اما با مهربانی، با کودک برخورد کنند. از مسخره کردن و ترساندن کودک بپرهیزند و روی حرف خود بایستند و به صورت پلکانی و تدریجی با اضطراب کودک برخورد کنند.

وی با اشاره به این که هرگز نباید به کودک خود توهین و یا او را با سایرین مقایسه کرد؛ گفت: والدین نباید هیچ‌گاه کودک خود را با حالت اضطراب و ترس در مدرسه رها کنند. پدر و مادر باید در رفت و آمد به مدرسه تا حد ممکن کودک خود را همراهی کنند. در صورت حساسیت بیش از حد کودک باید با اجازه اولیای مدرسه ساعاتی بعد از آغاز کلاس را در مدرسه حضور داشته باشند و یا در زمان تعطیل شدن مدرسه به موقع در محل حاضر باشند.

خدایی در پایان گفت: در صورت تشدید استرس و اضطراب جدایی در کودک، و ایجاد حالت‌هایی مانند دل درد، سردرد، تپش قلب و خستگی و بیقراری‌های پی‌درپی باید برای استفاده از روش‌های دارویی یا غیردارویی به روانپزشک مراجعه شود.

منبع: ninisite.com



آنچه والدین باید بدانند

فرزندتان را این گونه به مدرسه بفرستید سن مناسب کودکان برای تنها گذاشتن در خانه چه سنی است؟ غلبه بر ترس کودکان از مدرسه 9 قدم برای آسان کردن اولین جدایی والدین از کودک اضطراب جدایی را در کودکتان را از بین ببرید ! اضطراب در کودکان

راه های مواجهه با اضطراب جدایی کودکان



والدین از قبل، فرزند خود را برای ورود به مدرسه از لحاظ روحی و روانی آماده کنند‎

فرزند شما برای اولین بار از آغوش گرم شما دور شده است. شاید امروز روز اولی است که شما از فرزندتان جدا شده اید. نه تنها برای او، بلکه اضطراب و دلهره اجازه نمی دهد کارهای روزمره تان را انجام دهید. چنین نگرانی هایی برای والدینی که بیش از حد به فرزند خود وابسته هستند مشکلات بیشتری را به دنبال خواهند داشت.

از آنجایی که کودک شما در حال حرکت از مرحله ای به مرحله دیگر است، به او فرصت بدهید تا  به جدایی عادت کند.دکتر دارینی، روان شناس می گوید: برای برخی کودکان ورود به مدرسه نه تنها اولین تجربه استقلال آنان، بلکه نخستین تجربه اضطراب جدایی از والدین نیز محسوب می شود. برای آماده کردن چنین کودکانی لازم است والدین مدتی قبل از آغاز مدارس، فرزند خود را برای ورود به مدرسه از لحاظ روحی و روانی آماده کنند. بی شک ایجاد حس مثبت نسبت به مدرسه و دوستان مدرسه ای می تواند در تشویق کودک برای رفتن به مدرسه بسیار موثر باشد.

علائم آزاردهنده اضطراب جدایی 

بعضی بچه ها با وجود همه این اقدام ها و دوراندیشی والدین، پایه اضطرابی قوی دارند و هنگام جدایی از والدین دچار اضطراب شدیدی می شوند که هم خود را با علائم جسمی  نشان می دهد و هم علائم روانی و فکری. دکتر عربگل درباره این علائم می گوید: علائم جسمی معمولا زمانی که قرار است کودک از والدین جدا شود، بروز می کند و معمولا حالت تهوع، دل درد و استفراغ است. گاهی این علائم از شب قبل از مدرسه شروع می شود و بچه ها مدام از مادرشان می پرسند: «می شود فردا به مدرسه نروم و پیش شما بمانم؟» یا مدام گریه می کنند، ولی بعد از این که از مدرسه برمی گردند، این علائم دیگر در آنها دیده نمی شود.

این فوق تخصص روانپزشکی کودک علائم فکری بچه های مضطرب خود را این گونه برمی شمارد: فکرهایی مثل این که نکند مامان دنبالم نیاد، راه مدرسه را گم کنم و هر چیزی که باعث جدایی آنها از پدر و مادر شود، در ذهن بچه های مضطرب تکرار می شود. این علائم فکری گاهی آنقدر شدید می شود که تمرکز بچه را به هم می ریزد.

شرایط روحی فرزندتان را شرح دهید 

همچنین لازم است والدینی که فرزندان بسیار حساس و وابسته دارند، معلم و اولیای مدرسه را از همان ابتدای سال تحصیلی از شرایط روحی فرزند خود آگاه کنند تا برخورد خاصی، بویژه از سوی معلم برای ایجاد حس اطمینان و امنیت خاطر روحی در کودک صورت بگیرد. بررسی ها نشان داده است که توجه و محبت معلم طی مدت کوتاهی می تواند در کاهش اضطراب و استرس کودک بسیار موثر باشد.

بعضی از بچه هاهنگام جدایی از والدین دچار اضطراب شدیدی می شوند‎

از مدرسه نترسانید 

بررسی روان شناسان نشان می دهد برخی والدین به طور ناخودآگاه با به کار بردن جملاتی «تو را در مدرسه، آدم می کنند» یا این که «تو مدرسه از این خبرا نیست که هر غلطی خواستی بکنی» ذهنیت اشتباهی را در فرزندشان نسبت به مدرسه ایجاد می کنند و به نوعی او را از مدرسه می ترسانند.

در حالی که در ذهن کودک باید تصویر خوشایند و درستی از مدرسه، روابط با معلم و همکلاسی ها شکل بگیرد. حتی می توان برای رسیدن به این هدف از سیستم تشویق و پاداش استفاده کرد، البته نه به شکلی که کودک شرطی بشود و به خاطر مدرسه رفتنش از والدین جایزه بخواهد، بلکه صرفا باید کودکی که با حفظ استقلال خود و بدون ابراز ناراحتی به مدرسه می رود مورد تشویق قرار داد.

در خانه تمرین کنید

اگر کودک شما کسی باشد که جدایی را شروع می کند، تحمل آن برایش آسان تر خواهد بود. اجازه بدهید به تنهایی وارد اتاق های دیگر شود (البته اگر از امنیت او مطمئن هستید) و دو یا سه دقیقه آن جا بماند.

همچنین می توانید به او بگویید که به اتاق دیگری می روید و چند دقیقه دیگر بازخواهید گشت. به این ترتیب کودک شما به این نتیجه خواهد رسید که اشکالی ندارد اگر پدر یا مادر گاهی از او دور باشند چون بالاخره بازخواهند گشت.

همیشه خداحافظ بگویید 

کودک را در آغوش بگیرید و ببوسید. به او بگویید که به کجا می روید و کی باز می گردید. اما مراقب باشید خداحافظی تان بیش از حد طولانی نشود. جلوی چشم او از در خارج شوید چون کودکتان از تصور اینکه شما ناگهان ناپدید شده اید مضطرب تر خواهد شد.

دروغ گفتن به کودک، ممنوع 

وقتی از خانه خارج شدید دیگر بازنگردید. رفت و آمد مکرر به خانه یا مهدکودک برای آرام کردن کودک، نه تنها کمکی به او نمی کند بلکه ناراحتی اش را افزایش می دهد. روزهای اول بهتر است خودتان فرزندتان را در رفتن و برگشتن از مدرسه همراهی کنید. شاید مجبور باشید برای این کار ساعت کاری تان را طوری تنظیم کنید که خودتان یا همسرتان او را تا مدرسه همراهی کنید. همچنین بعضی پدر و مادرها به فرزندشان می گویند کنارت می مانیم و همینجا هستیم، ولی به محض این که حواس او پرت می شود، می روند یا خود را پنهان می کنند و این بدترین رفتاری است که می توانند انجام می دهند.

منبع: تبیان 



والدین نگران بخوانند

اضطراب جدایی بچه‌ ها را برطرف کنیم دلایل اضطراب کودکتان را بدانید

راهکار هایی برای پیشگری از اضطراب کودکان در مهد کودک



بهتر است روزهای اول در مهد حضور داشته باشید تا اعتماد کودک به مربی جلب شود

 آیا تا به حال مجبور شده اید به خاطر گریه و قشرق های بیش از حد کودکتان، مخفیانه مهدکودک را ترک کنید؟ یا با کلی ترفند و وعده و وعید کودکتان را وادار کنید تا راجع به مهدکودک حرف نزند و گریه نکند؟ رفته به مهدکودک برای بعضی از کودکان به خصوص کودکان کم سن و سال تر ناراحت کننده و تلخ است.

آن ها مجبورند به دلیل شاغل بودن مادر مدت زمان زیادی را در محیطی خارج از محیط گرم و امن خانه بگذرانند و این موضوع خودش می تواند برای کودکان سخت باشد. گاهی راهکارهای والدین برای برخورد با این ترس ها، ناآرامی ها و قشقرق های کودک در ظاهر مسئله را حل می کند، اما درواقع این رفتارها می تواند منجر به آسیب های روانی زیادی در کودک شود.

ترس جداشدن کودکان از والدین معمولا در حدود 18 ماهگی شدت می گیرد. این ترس بیشتر وقت ها واکنشی طبیعی است. بچه ها در این سن میل به استقلال دارند، اما این روند گاهی چنان برایشان ترسناک به نظر می رسد که کودک به والدینش پناه می برد تا کمی از اضطرابش کم شود.

برخی از کودکان به دلیل عوامل ژنتیکی یا محیطی اضطراب بیشتری را در موقعیت های ناآشنا مثل مهدکودک تجربه می کنند و این اضطراب خود را با رفتارهایی مثل گریه، دل درد، پرخاشگری و چسبیدن به مادر موقع ورود به مهد کودک نشان می دهد. با این حال تغییر بعضی از رفتارها می تواند در کاهش این اضطراب بسیار کمک کننده باشد. در این جا به چند مورد اشاره می کنیم:

1- بیشتر در مورد مهدکودک با او صحبت کنید
بسیاری از کودکان امروزی قبلا تجربه های گروهی از جمله بازی با بچه ها در پارک، مهمانی و یا کوچه را داشته اند، ولی برای بچه ها مهد کودک محیط جدید است، چون در آن جا مادر حضور ندارد. بنابراین ممکن است کودک دچار اضطراب یا ترس شود. به عنوان والدین، بهتر است شروعی مثبت و بدون استرس برای او فراهم کنید. اگر سن کودکتان در حدی است که حرف های شما را متوجه شود، با نزدیک شدن روز اول مهد کودک بهتر است سعی کنید موضوع آن را در صحبت های روزانه خود با فرزندتان مطرح کنید. گفت و گوی کوتاهی با او داشته باشید و برایش بگویید که در مهد کودک چه قدر خوش می گذرد.

بعضی از فعالیت های مهد کودک که می تواند در آن ها شرکت کند را برایش توضیح دهید. در مورد مربی مهد با او حرف بزنید. این به کودک شما کمک می کند تا از لحاظ روانی آماده مهدکودک شود و منتظر شروع آن بماند.

2- دورماندن از همدیگر را تمرین کنید
اگر فرزندتان زمان زیادی از شما یا خانه تان دور نمانده است، قبل از آن که او را به مهدکودک بفرستید، سعی کنید مدتی از او دور بمانید. مثلا او را برای زمان کوتاهی نزدیکی از پدربزرگ و مادربزرگ ها یا اقوام دیگر بگذارید تا پس از چند بار تکرار این کار، او به ندیدن شما برای مدتی عادت کند.

علت اضطراب جدایی کودک می تواند اضطراب خود مادر باشد

 
3- رفتار صحیح و مناسب را تمرین کنید
مطمئن شوید که فرزندتان می تواند رفتارهایی که در مهد کودک از او انتظار می رود را به درستی انجام دهد، برای مثال خودش بتواند غذا بخورد، کت یا کفشش را در بیاورد و بپوشد و وسایل را در جای خاصی بگذارد و در مواقع نیاز آن ها را بردارد. هرچه کارهایی که فرزندتان می تواند انجام دهد بیشتر باشد، خودش در محیط جدید مهد کودک احساس راحتی بیشتری می کند. همچنین می توانید به او یاد دهید که وقتی از او سوال می کنند، چه طور جواب دهد و حرف هایش را بزند و با دیگران ارتباط برقرار کند.

4- احساسات فرزندتان به مهدکودک را بررسی کنید
از فرزندتان بپرسید که او فکر می کند مهد کودک چه شکلی است. مثلا ببینید که ایده ها و ترس ها و نگرانی های فرزند شما در مورد مهدکودک کداماند و در مورد جزئیات همه آن ها با او حرف بزنید و ببینید چه چیزهایی او را هیجان زده و خوشحال می کنند. همچنین می توانید خاطرات و تجربه های خودتان را هم برای او تعریف کنید. البته یادتان باشد بیشتر روی زمان ها و خاطرات بهتر و هیجان انگیزتر تمرکز کنید.

5- فرار نکنید
وقتی مادر کودکش را بدون اینکه متوجه شود، نزد مربی می گذارد و از ترس چسبیدنش به خود فرار می کند، کودک را نسبت به خودش بی اعتماد می کند. او نمی داند که آیا مادر بر می گردد یا نه؟ او می تواند تمام زمان بودنش در مهدکودک را با این اضطراب سپری کند که نکند مادر به دنبالش نیاید؟ پس بهتر است قبل از شروع گریه کودک به او بگویید که او را در مهدکودک می گذارید اما در زمان مشخصی بر می گردید. زمان بازگشت را طوری مشخص کنید که کودک متوجه شود. چرا که کودکان درک درستی از زمان ندارند. برای مثال بهتر است بگویید بعد از خوردن ناهار، یا تمام شدن کارتون بر می گردید.

6-  به او فرصت دهید
بهتر است در صورت امکان، روزهای اول در مهد حضور داشته باشید تا اعتماد کودک به مربی و سایر کودکان جلب شود. به این ترتیب، کودک می تواند در عین حال که از حمایت مادر اطمینان پیدا کند، روابط دل بستگی جدید با مربیان مهد و سایر کودکان برقرار کند و به تدریج برای روزهایی آماده شود که مادر در مهدکودک حضور ندارد.

7- دلسوزی نکنید
برخی از والدین زمانی که گریه و التماس کودک خود را می بینند و یا زمانی که با حالات ناخوشایند او مواجه می شوند، از روی محبت و دلسوزی کودک را به منزل باز می گردانند، در حالی که این رفتار نه تنها به بهتر شدن شرایط کودک کمک نخواهدرکد، بلکه کودک را وابسته تر می کند. این تفکر را که مهدکودک جنبه رسمی ندارد و هروقت بخواهیم می توانیم به کودک تعطیلی بدهیم و یا با کوچک ترین ناراحتی می توانیم به نرفتن او به مهد رضایت بدهیم را از خود دور کنید. 

8- روی حرفتان بایستید
حتما در زمان تعیین شده برای برگرداندن کودک خود به مهدکودک بروید و اجازه ندهید که کودک شما بیش از اندازه در انتظار شما بماند.

حتما در زمان تعیین شده برای برگرداندن کودک خود به مهدکودک بروید

9-برایش هدیه بخرید
گاهی هدیه ای برای کودکتان درنظر بگیرید و به او یادآوری کنید وقتی که قرار است او را به منزل ببرید، هدیه را به او خواهید داد. به این ترتیب، کودک مطمئن می شود که شما بازخواهید گشت. این هدیه می تواند یک بستنی، کتاب، کارتون و یا حتی رفتن به پارک باشد.

10- احساسات خودتان را هم مدیریت کنید
احساسات خود را بشناسید و اگر به هر دلیلی نگرانی هایی دارید، سعی کنید این نگرانی ها به کودکتان انتقال نیابد. اضطراب جدایی کودک می تواند اضطراب خود مادر باشد. مادری که خودش مضطرب است و حمایت و مراقبت افراطی نسبت به کودک دارد، خودش احساس امنیت کودک را کم می کند.

11- خداحافظی را طولانی نکنید
طولانی کردن فرآیند خداحافظی می تواند به کودکتان این موضوع را انتقال دهد که قرار است زمان خیلی طولانی را در مهد بماند و یا این که قرار نیست به این زودی ها همدیگر را ببینید. بهتر است با روی خوش و لبخند یک خداحافظی کوتاه داشته باشید.

12- سوالات تکراری نپرسید
وقتی کودک را از مهدکودک به خانه می برید، بیش از حد در مورد آنچه در مهد گذشته است، سوال نپرسید. پرسیدن سوالات تکراری در مورد مهدکودک نشان دهنده نگرانی شما از آن چه در مهدکودک می گذرد است. کودک این نگرانی را از شما دریافت می کند و احساس می کند باید نگران باشد؛ چون مادرش نگران است.

13- به روان شناس مراجعه کنید
اگر با استفاده از راهکارهای ارائه شده نتوانستید اضطراب کودکتان را کم کنید، حتما به یک روان شناس متخصص مراجعه کنید تا کودک شما آسیب کمتری را از بودنش در مهدکودک ببیند.

منبع:ماهنامه سپیده دانایی/ برترین ها



آنچه والدین باید بدانند

تلفن‌همراه در کیف کودکان چه می‌کند؟ غلبه بر ترس کودکان از مدرسه اضطراب جدایی را در کودکتان را از بین ببرید ! برخورد با کودکان وابسته تاثیر مهد کودک بر شخصیت کودک مامان از من فاصله نگیر