اضطراب جدایی را در کودکتان را از بین ببرید !



با این توصیه ها اضطراب جدایی را در کودکتان از بین ببرید

کودکان هنگام جدایی از مادر دچار اضطراب و ناراحتی می شوند، این احساس ناخوشایند اضطراب جدایی نامیده می شود.  در این قسمت به بعضی سوالات رایجی که برای بسیاری از مادران پیش می آید پاسخ می دهیم.

 کودکان هنگام جدایی از مادر دچار اضطراب و ناراحتی می شوند، این احساس ناخوشایند اضطراب جدایی نامیده می شود. در این قسمت به بعضی سوالات رایجی که برای بسیاری از مادران پیش می آید پاسخ می دهیم.

آیا همه کودکان دچار اضطراب جدایی می شوند؟

پاسخ این سوال مثبت است، هرچند شدت و ضعف آن از کودکی به کودک دیگر متفاوت است. اضطراب جدایی یکی از مراحل رشد عاطفی است و اکثر نوزادان و کودکان نوپا در مراحل خاصی از زندگی خود از احتمال – یا واقعیت – جدایی از مادر یا پدر می ترسند.

مسلماً چنین چیزی والدین را دچار ناراحتی و مشکل می کند ولی والدین باید بدانند که این مرحله گذرا است و می توان با بعضی اقدامات آن را تحت کنترل خود در آورد.

اضطراب جدایی معمولاً کی اتفاق می افتد؟

معمولاً اضطراب جدایی از 6 تا 7 ماهگی آغاز می شود اما در سن 10 تا 18 ماهگی به اوج خود می رسد. غالباً این اضطراب زمانی شروع می شود که شما یا همسرتان خانه را برای رفتن به محل کار یا انجام کاری دیگر ترک می کنید.

اضطراب جدایی می تواند شب ها وقتی والدین اتاق کودک را تر ک می کنند اتفاق بیفتد. معمولاً در 24 ماهگی از شدت این حالات کاسته می شود.

چگونه می توانم به کودکم کمک کنم تا با این اضطراب کنار بیاید؟

برای حل این مشکل چند گزینه وجود دارد.

1.شاید ترجیح بدهید تا جایی که می توانید از کودکان دور نشوید و به محض اینکه دچار اضطراب شد او را در آغوش بگیرید. بدین ترتیب لازم خواهد بود این رویه را تا حدود 24 ماهگی کودک حفظ کنید.

2. شاید ترجیح بدهید که کودکتان را به کسانی بسپارید که با آنها آشنا است. سپردن کودک به کسانی مثل پدر بزرگ یا مادربزرگ، خاله یا عمه و ...می تواند به او کمک کند تا با اضطراب جدایی راحت تر کنار بیاید.

3. به او فرصت بدهید تا با پرستار خود آشنا شود. اگر ناچارید برای کودکتان پرستار استخدام کنید، سعی کنید چند روزی را در کنار او و پرستار بمانید تا کم کم با پرستارش آشنا شود.

چگونه باید کودکم را برای جدایی آماده کنم؟

از آنجایی که کودک شما در حال حرکت از مرحله ای به مرحله دیگر است، به او فرصت بدهید تا  به جدایی عادت کند. چه کودکتان را به یکی از اعضای خانواده بسپارید چه به یک پرستار، توجه به نکات زیر ضروری است.

1.در خانه تمرین کنید. اگر کودک شما کسی باشد که جدایی را شروع می کند، تحمل آن برایش آسان تر خواهد بود. اجازه بدهید به تنهایی وارد اتاق های دیگر شود (البته اگر از امنیت او مطمئن هستید) و دو یا سه دقیقه آن جا بماند.

همچنین می توانید به او بگویید که به اتاق دیگری می روید و چند دقیقه دیگر بازخواهید گشت. به این ترتیب کودک شما به این نتیجه خواهد رسید که اشکالی ندارد اگر پدر یا مادر گاهی از او دور باشند چون بالاخره بازخواهند گشت.

2. چند روزی را در کنار کودک و پرستارش بمانید. وقتی پرستاری استخدام می کنید، چند روزی را در خانه بمانید تا کودکتان او را بشناسد و با او بازی کند. روزی که برای اولین بار او را با پرستار تنها می گذارید، از پرستار بخواهید تا 30 دقیق زودتر بیاید و وقتی کودکان به اندازه کافی سرگرم شد آنها را تنها بگذارید.

3. همیشه خداحافظ بگویید. کودک را در آغوش بگیرید و ببوسید. به او بگویید که به کجا می روید و کی باز می گردید. اما مراقب باشید خداحافظیتان بیش از حد طولانی نشود. جلوی چشم او از در خارج شوید چون کودکتان از تصور اینکه شما ناگهان ناپدید شده اید مضطرب تر خواهد شد.

4. دوستی خود را با پرستار نشان دهید. کودک شما شدیداً تحت تاثیر رفتارهای شما است بنابراین دوستی و اشتیاق خود را نسبت به پرستاری که انتخاب کرده اید به او نشان دهید.

5. وقتی از خانه خارج شدید دیگر بازنگردید. رفت و آمد مکرر به خانه یا مهدکودک برای آرام کردن کودک، نه تنها کمکی به او نمی کند بلکه ناراحتی اش را افزایش می دهد.

چگونه با باید اضطراب جدایی در شب روبرو شویم؟

ترس جدایی از شما در شب، برای کودکتان بسیار واقعی و جدی است. بنابراین لازم است ساعات قبل از خواب ساعاتی آرام و در صورت امکان جالب باشند. سعی کنید قبل از خواب زمان بیشتری را با کودکتان بگذرانید مثلاً او ار در آغوش بگیرید، برایش قصه بخوانید یا با هم آواز بخوانید.

اگر وقتی او را در تختخوابش تنها گذاشتید شروع به گریه کرد، می توانید به نزد او بازگردید تا هم او را آرام کنید و هم مطمئن شوید که حالش خوب است. اما سعی کنید دیدارهای خود را کوتاه و تا حدی خسته کننده کنید تا یاد بگیرد که بدون کمک شما به خواب برود.

اگر همه ترفندهایم بی نتیجه بود چه؟

کودکان با هم متفاوتند. بعضی از آنها بیشتر از دیگران از اضطراب جدایی رنج می برند. اگر هیچ یک از روش هایی که در بالا گفته شد شرایط را بهبود نبخشید شاید لازم باشد این مشکل را به طور جدی تری بررسی کنید و روش های زیر را امتحان کنید.

1. مهدکودک یا پرستار بچه خود را دوباره بررسی کنید. شاید موردی وجود دارد که با روحیات و شخصیت کودک شما سازگار نیست.

2. کودکتان را در بازه های زمانی 15 دقیقه ای با یکی از افراد فامیل یا کسی که با او آشناست تنها بگذارید. بدین ترتیب کودک شما بدون اینکه از بودن با فردی غریبه احساس ناامنی کند، یاد می گیرد که شما بعد از ترک خانه بازخواهید گشت.

3.در مورد الگوی خداحافظی خود تجدیدنظر کنید. آیا دور از چشم او از خانه خارج می شوید؟ آیا مشکل را بزرگ تر آنچه که هست جلوه می دهید؟ آیا برایش جایزه تعیین می کنید یا او را بیش از اندازه در آغوش می گیرید؟

توصیه ما این است که تا جایی که می شود عادی و طبیعی رفتار کنید. او را ببوسید، خداحافظی کنید و بروید.این کار به او نشان می دهد که رفتن پدر یا مادر مسئله بزرگی نیست و او به زودی بازخواهد گشت.

منبع:bartarinha.ir



آنچه والدین باید بدانند

مامان از من فاصله نگیر غلبه بر ترس کودکان از مدرسه اضطراب حتی در روزهای کودکی چگونه اضطراب کودکان را کم کنیم؟ اضطراب در کودکان برخورد با کودکان وابسته

راه های مواجهه با اضطراب جدایی کودکان



والدین از قبل، فرزند خود را برای ورود به مدرسه از لحاظ روحی و روانی آماده کنند‎

فرزند شما برای اولین بار از آغوش گرم شما دور شده است. شاید امروز روز اولی است که شما از فرزندتان جدا شده اید. نه تنها برای او، بلکه اضطراب و دلهره اجازه نمی دهد کارهای روزمره تان را انجام دهید. چنین نگرانی هایی برای والدینی که بیش از حد به فرزند خود وابسته هستند مشکلات بیشتری را به دنبال خواهند داشت.

از آنجایی که کودک شما در حال حرکت از مرحله ای به مرحله دیگر است، به او فرصت بدهید تا  به جدایی عادت کند.دکتر دارینی، روان شناس می گوید: برای برخی کودکان ورود به مدرسه نه تنها اولین تجربه استقلال آنان، بلکه نخستین تجربه اضطراب جدایی از والدین نیز محسوب می شود. برای آماده کردن چنین کودکانی لازم است والدین مدتی قبل از آغاز مدارس، فرزند خود را برای ورود به مدرسه از لحاظ روحی و روانی آماده کنند. بی شک ایجاد حس مثبت نسبت به مدرسه و دوستان مدرسه ای می تواند در تشویق کودک برای رفتن به مدرسه بسیار موثر باشد.

علائم آزاردهنده اضطراب جدایی 

بعضی بچه ها با وجود همه این اقدام ها و دوراندیشی والدین، پایه اضطرابی قوی دارند و هنگام جدایی از والدین دچار اضطراب شدیدی می شوند که هم خود را با علائم جسمی  نشان می دهد و هم علائم روانی و فکری. دکتر عربگل درباره این علائم می گوید: علائم جسمی معمولا زمانی که قرار است کودک از والدین جدا شود، بروز می کند و معمولا حالت تهوع، دل درد و استفراغ است. گاهی این علائم از شب قبل از مدرسه شروع می شود و بچه ها مدام از مادرشان می پرسند: «می شود فردا به مدرسه نروم و پیش شما بمانم؟» یا مدام گریه می کنند، ولی بعد از این که از مدرسه برمی گردند، این علائم دیگر در آنها دیده نمی شود.

این فوق تخصص روانپزشکی کودک علائم فکری بچه های مضطرب خود را این گونه برمی شمارد: فکرهایی مثل این که نکند مامان دنبالم نیاد، راه مدرسه را گم کنم و هر چیزی که باعث جدایی آنها از پدر و مادر شود، در ذهن بچه های مضطرب تکرار می شود. این علائم فکری گاهی آنقدر شدید می شود که تمرکز بچه را به هم می ریزد.

شرایط روحی فرزندتان را شرح دهید 

همچنین لازم است والدینی که فرزندان بسیار حساس و وابسته دارند، معلم و اولیای مدرسه را از همان ابتدای سال تحصیلی از شرایط روحی فرزند خود آگاه کنند تا برخورد خاصی، بویژه از سوی معلم برای ایجاد حس اطمینان و امنیت خاطر روحی در کودک صورت بگیرد. بررسی ها نشان داده است که توجه و محبت معلم طی مدت کوتاهی می تواند در کاهش اضطراب و استرس کودک بسیار موثر باشد.

بعضی از بچه هاهنگام جدایی از والدین دچار اضطراب شدیدی می شوند‎

از مدرسه نترسانید 

بررسی روان شناسان نشان می دهد برخی والدین به طور ناخودآگاه با به کار بردن جملاتی «تو را در مدرسه، آدم می کنند» یا این که «تو مدرسه از این خبرا نیست که هر غلطی خواستی بکنی» ذهنیت اشتباهی را در فرزندشان نسبت به مدرسه ایجاد می کنند و به نوعی او را از مدرسه می ترسانند.

در حالی که در ذهن کودک باید تصویر خوشایند و درستی از مدرسه، روابط با معلم و همکلاسی ها شکل بگیرد. حتی می توان برای رسیدن به این هدف از سیستم تشویق و پاداش استفاده کرد، البته نه به شکلی که کودک شرطی بشود و به خاطر مدرسه رفتنش از والدین جایزه بخواهد، بلکه صرفا باید کودکی که با حفظ استقلال خود و بدون ابراز ناراحتی به مدرسه می رود مورد تشویق قرار داد.

در خانه تمرین کنید

اگر کودک شما کسی باشد که جدایی را شروع می کند، تحمل آن برایش آسان تر خواهد بود. اجازه بدهید به تنهایی وارد اتاق های دیگر شود (البته اگر از امنیت او مطمئن هستید) و دو یا سه دقیقه آن جا بماند.

همچنین می توانید به او بگویید که به اتاق دیگری می روید و چند دقیقه دیگر بازخواهید گشت. به این ترتیب کودک شما به این نتیجه خواهد رسید که اشکالی ندارد اگر پدر یا مادر گاهی از او دور باشند چون بالاخره بازخواهند گشت.

همیشه خداحافظ بگویید 

کودک را در آغوش بگیرید و ببوسید. به او بگویید که به کجا می روید و کی باز می گردید. اما مراقب باشید خداحافظی تان بیش از حد طولانی نشود. جلوی چشم او از در خارج شوید چون کودکتان از تصور اینکه شما ناگهان ناپدید شده اید مضطرب تر خواهد شد.

دروغ گفتن به کودک، ممنوع 

وقتی از خانه خارج شدید دیگر بازنگردید. رفت و آمد مکرر به خانه یا مهدکودک برای آرام کردن کودک، نه تنها کمکی به او نمی کند بلکه ناراحتی اش را افزایش می دهد. روزهای اول بهتر است خودتان فرزندتان را در رفتن و برگشتن از مدرسه همراهی کنید. شاید مجبور باشید برای این کار ساعت کاری تان را طوری تنظیم کنید که خودتان یا همسرتان او را تا مدرسه همراهی کنید. همچنین بعضی پدر و مادرها به فرزندشان می گویند کنارت می مانیم و همینجا هستیم، ولی به محض این که حواس او پرت می شود، می روند یا خود را پنهان می کنند و این بدترین رفتاری است که می توانند انجام می دهند.

منبع: تبیان 



والدین نگران بخوانند

اضطراب جدایی بچه‌ ها را برطرف کنیم دلایل اضطراب کودکتان را بدانید