قیمت انواع خودرو وارداتی مدل 2017



خودرو پورشه ماکان 2.0 فول ،مدل 2017 ، به مبلغ 660 میلیون تومان در بازار به فروش می رسد .

 به  گزارش باشگاه خبرنگاران جوان ؛ قیمت برخی از خودرو های وارداتی مدل 2017 به شرح زیر است : 

تخت مرمر و فتحعلی شاه



تخت مرمر و فتحعلی شاه
حجاری هایی که به دستور فتحعلی شاه ساخته شده بسیار متنوع و دارای ابعاد، مضامین و اشکال مختلف است. در این میان یکی از شاخص ترین این آثار،تخت مرمر است که جزو معدود آثار تمام مجسمه در هنر دوره قاجاری است.

گو اینکه تخت مرمر یک سریر پادشاهی است اما حجاری ها و مجسمه هایی که در آن کار شده ، آن را متفاوت از دیگر تخت های سلطنتی کرده است. مجسمه های تخت مرمر را پس از مجسمه های چهل ستون ، باید جزو اولین مجسمه های تمام گِرد ایران شمرد. این مجسمه ها هرچند به قصد "مجسمه صرف" ساخته نشده اند و حامل تخت هستند ، اما چیزی از "مجسمه صرف" کم ندارند. قبل از بررسی و توصیف این مجسمه ها ، بد نیست ابتدا تاریخچه مختصری از این تخت داده شود.

تاریخ ساخت تخت مرمر
یحیی ذکاء جامع ترین تحقیق را درباره تخت مرمر انجام داده ، در این باره می نویسد: " زمانی پیش از سال 1221 هـ.ق (و شاید سال 1219هـ.ق) فتحعلی شاه به حجاران و سنگ تراشان معروف اصفهانی امر کرد که تختی از سنگ مرمر زرد معادن یزد، برای جلوس "قبله عالم" بسازند تا همیشه در وسط ایوان (کاخ گلستان) نصب و برقرار گردد.

طرح ریزی تخت خاقان از میرزابابای شیرازی نقاشباشی  و سرپرست حجاری آن با استاد محمدابراهیم اصفهانی، حجارباشی دربار بود. عده ای از حجاران دیگر، از جمله استاد محمدحسین، استاد محمد باقر، استاد مرتضی، استاد غلامعلی نیز در ساخت و پرداخت تخت یاری کردند." 1

هرچند طراحی تخت به میرزا بابا واگذار شده بود اما، خالق اصلی آن در حقیقت خود شاه بود. فتحعلی شاه از جلال و شکوه و ادوات سلطنتی بسیار خوشش می آمد و می خواست تختی مطابق تخت سلاطین و شاهنشاهان معروف ایران که در شاهنامه و کتاب ها خوانده بود داشته باشد. وی همچنین به "تخت سلیمان نبی" که آن را دیوان و فرشتگان بر دوش داشتند و به آسمان می بردند، آگاهی داشت. لذا دستور داد تختی مطابق با تخت سلیمان برای او بسازند و آن را "تخت سلیمانی" نام نهاد. این تخت بعدها به "تخت مرمر" معروف شد.

تحلیل مجسمه های تخت مرمر
تخت مرمر متشکل از چندین قطعه سنگ حجاری شده است. برخی از این قطعات به اشکال هندسی تراشیده شده و تعدادی از آن ها که مجسمه سازی شده و در قالب انسان و حیوان ساخته شده اند. تعداد مجسمه های تخت مرمر جمعا به نوزده عدد می رسد.

شش تای آن ها به شکل فرشته اند، سه تا در هیات دیو و ده تای بقیه به شکل شیر ساخته شده اند. هر نوزده مجسمه ، نقش تکیه گاه را دارند و تخت را با دوش یا با سر نگه داشته اند علاوه بر مجسمه های حامل تخت ، تعداد ده مجسمه کوچک زن، هر یک به ارتفاع 35 سانتی متر نیز روی دیواره های دور تخت و روی دو ستون انتهایی آن نصب بوده که اکنون جز یکی، بقیه از بین رفته اند.

این مجسمه ها از هر لحاظ مستقل بوده و هیچ گونه نقش حامل یا پایه نداشته اند؛ صورت فرشتگان حامل تخت در قالب صورت شاهزادگان آن عصر ساخته شده اند. چهارتای آن ها تاجی کنگره دار بر سر گذاشته و دوتای دیگر بدون تاج هستن.

دست ها و انگشتان دست نیز به شیوه آن زمان است و تحرک زیادی ندارد. لباس فرشتگان بالای تخت با اندک تفاوتی شبیه به هم هستند؛ اما لباس فرشگان پایینی با هم فرق کلی دارند. دو فرشته جلوی تخت ، چکمه ای بلندبه پا کرده و شلوار پف کرده ای که انتهای آن داخل چکمه رفته به تن دارند. هر دو پای این دو فرشته به حالت نیمرخ است و برای ایستایی بیشتر داخل دیواره ای سنگی قرار داده شده اند، اما چهار فرشته بعدی دامن بلندی داردندکه تا بالای کفش هایشان آمده است.

 
این مجسمه ها شباهت اندکی به مجسمه زن چهل ستون دارند. در همه مجسمه ها صورت های زیبا و صاف و صیقلی به چشم می خورد و به تزئینات البسه آن ها بدون توجه زیاد به ریزه کاری، پرداخته شده است.
نکته جالب توجه در این مجسمه آن است که صورت این مجسمه ها تقریبا مسطح است و بُعد لازم را ندارد و اگر از نیمرخ دیده شود ، جز خطی صاف ، بُعد و حرکت دیگری ندارد. در مورد بدن نیز همین مشکل وجود دارد. پیکره ها از جلو و پشت گویا هستند اما از نیمرخ ، بیانگری کافی را ندارند. علت این امر را باید در ابعاد سنگ و محدودیت های آن پیگیری کرد. ارتفاع مجسمه ها 115 تا 120 سانتی متر است.

هر سه دیو حامل تخت، 100 سانتی متر ارتفاع دارند و شبیه به هم هستند. این دیوها که بسیار شبیه نقوش دیوهای نگارگری ایرانی هستند، خلاف اوصاف بیان شده در متون، ترسناک نیستند و به جز دندان های گرازمانند و تناسبات کوتاه و پاهای بزرگ، فرقی با دیگر آدمیان ندارند.

 
بی آزارتر از دیوها، شیرهای تخت هستند . برخلاف شیرهای دوره صفوی، این شیرها چنان دوست داشتنی و اهلی می نمایند که می توانند هر کودک مظلومی را سرگرم کنند. دو شیر جلوی تخت به حالت خوابیده و هشت شیر پشت تخت چمباتمه زده و روی دو پای جلو ایستاده اند و حامل ستون های تخت هستند.
همانطور که اشاره شد سازنده اصلی مجسمه ها محمد ابراهیم اصفهانی است که لقب حجارباشی دربار داشته است. وی نام خود را چهار بار بر گوشه وکنار آثارش حک کرده، سه بار روی تبر و تیشه و قداره دیوان و یک بار روی آرنج دومین زن دست راست.

این بار او نام خود را ضمن شعر زیر آورده است:
فرهاد کمین چاکر ابراهیم است
چون بنده پادشاه هفت اقلیم است
نتیجه ای که از بررسی مجسمه های این تخت حاصل می شود گویای آن است که مجسمه های تمام گرد در این دوران هم ، مثل ادوار قبلی و بیش از همین چند مجسمه ، مورد استقبال نبوده و در مورد آن ها با احتیاط عمل شده است؛ اما همین تعداد اندک که از آن ها ساخته شده ، نشانگر سبکی ویژه و هم گون با نقاشی های هم عصر خود است.

-------------------------------
پی نوشت:
1- ذکاء، 1349، ص 49و50
منابع:
تناولی، پرویز؛تاریخ مجسمه سازی در ایران، تهران :1392
ذکاء، یحیی؛ تاریخچه ساختمانی ارک سلطنتی تهران و راهنمای کاخ گلستان، تهران 1349
طلوعی، محمد؛ هفت پادشاه: ناگفته ها از زندگی و روزگار سلاطین قاجار، تهران:1377
tebyan.net
 

تاریخچه اختراع قلیان



قلیان کشیدن در ایران از زمان شاه طهماسب اول آغاز شد

 تاریخچه قلیان کشیدن

قلیان چگونه اختراع شد؟
اولین بار ابوالفتح گیلانی (متوفی ۱۵۸۸) پزشک ایرانیِ دربار اکبر اول، سلطان مغول هند بود که دود تنباکو را از یک ظرف آب عبور داد تا آن را خالص‌تر و سرد نماید و از این طریق قلیان که در شبه قاره به حقّه معروف است را ابداع نمود.

قلیان کشیدن در ایران از چه زمانی آغاز شد؟

مورخان می‌گویند احتمالاً کشیدن قلیان که اختراع هندی - ایرانی است، از زمان شاه طهماسب اول آغاز شده و در دوره قاجار فراگیر شده است؛ آنطور که توانست محملی برای یک حرکت اعتراضی در عصر ناصرالدین شاه باشد.

ممنوعیت کشیدن قلیان در زمان ناصرالیدن شاه

"نهضت تنباکو" جنبشی اجتماعی در اعتراض به اعطای امتیاز انحصاری تنباکو به شرکت "رِژی" به مدت 55 سال بود که طی آن با فتوای آیت‌الله میرزای شیرازی استعمال توتون و تنباکو حرام اعلام شد و مردم با شکستن قلیان‌ها اولین مبارزات ضداستعماری خود را کلید زدند.

روزی که میرزای شیرازی حکم حرام بودن استعمال توتون و تنباکو را صادر کرد، در تهران تا بعدازظهر مردم همه قلیان‏‌ها را شکستند و انبارهای توتون و تنباکو را به آتش کشیدند؛ حتی در یکی از شهرها، تعدادی از جوانان به خانه حاکم هجوم بردند تا او را از قلیان کشیدن منع کنند و به او گفتند: آقا میرزا فرمودند استعمال تنباکو، محاربه با امام زمان(عج) است! ما اجازه نمی‌دهیم تو به جنگ با امام زمان بروی!

در کاخ شاه نیز زنان قلیان‌ها را شکستند و وقتی ناصرالدین شاه از انیس‏‌الدوله پرسید: «خانم، چرا قلیان‏‌ها را از هم جدا و جمع می‏‌کنند؟» او جواب می‌دهد: «برای آنکه قلیان حرام شده». ناصرالدین شاه روی در هم کشیده، می‌گوید: «که حرام کرده؟» انیس‌الدوله با همان حال می‌گوید: «همان کس که مرا به تو حلال کرده». شاه بعد از آن هیچ نگفت و برگشت و برای آنکه مبادا به احترامش لطمه‌ای وارد شود، بعد از آن به هیچ‌یک از نوکران خود دستور نمی‏‌داد قلیان بیاورند و در تمام دربار قلیان‏‌ها را جمع کردند.

قلیان کشیدن ناصرالدین شاه

شاید این اولین ممنوعیت مصرف قلیان بود، اما بعد از آن در طول تاریخ چندین بار نه به علت تحریم تنباکو بلکه به دلایل اجتماعی و پزشکی شاهد ممنوعیت چندباره و آزاد شدن مجدد مصرف قلیان در کشور بوده‌ایم.

بپذیریم یا نپذیریم، انگار سال‌های اخیر قلیان خودش را به جامعه ایرانی تحمیل کرده است و دیگر برخی جوانان چه زن و چه مرد گوی عاشقی را از ناصرالدین شاه ربوده‌اند، آنچنان که دیگر لازم نیست حتماً به قهوه‌خانه‌ها یا سفره‌خانه‌های سنتی بروی تا آن را ببینی، از هر کجای شهر که بگذری، از تفرجگاه‌ها و پارک‌ها گرفته تا حتی راسته‌های خرید و مقابل مغازه‌ها، اقبال جادویی به قلیان احساس می‌شود. این تازه جدای از حضور پررنگ آن در اندرونی خانه‌ها و خوش‌رقصی‌اش در تجمعات فامیلی و خانوادگی است.

کشیدن قلیان چندبار ممنوع شد؟
شاید پس از تحریم تنباکو و شکسته شدن قلیان‌ها در زمان ناصرالدین شاه قاچار، در سال 71 بود که جمعیت مبارزه با استعمال دخانیات، ممنوعیت استعمال قلیان را به هیأت وزیران، ریاست جمهوری و مجلس ارائه داد و از این سال تا سال 76 مصوبه مجموعه هیأت دولت و مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار گرفت و بر اساس آن استعمال سیگار و مواد دخانی در اماکن عمومی ممنوع اعلام شد. با این حال، ورق چندبار برگشت و قلیان دوباره بر میزهای قهوه‌خانه‌ها جا خوش کرد.

در سال 1383 باز مصرف قلیان در اماکن عمومی کشور ممنوع شد ولی این ممنوعیت ادامه نداشت و در سال 1384 با اصلاح تبصره ماده 1 آئین‌نامه ممنوعیت استعمال و عرضه سیگار و سایر مواد دخانی در اماکن عمومی، قهوه‌خانه‌ها و رستوران‌های سنتی مجاز به عرضه سیگار و مواد دخانی شدند.

اما به فاصله کمتر از یک سال، قلیان‌ها دوباره جمع شدند. از آن زمان تا سال 86 قهوه‌خانه‌داران چندان زیر ذره‌بین اداره سلامت وزارت بهداشت نبودند اما در دولت نهم، وقتی بحث ممنوعیت قلیان‌ها دوباره مطرح شد، مخالفت سازمان میراث فرهنگی و صنف قهوه‌خانه‌داران باعث شد تا سیاست‌های متعادل‌تری درباره قلیان اعمال شود.

نتیجه آن شد که پای قلیان به صورت محدود به قهوه‌خانه‌ها باز شد و استعمال آن فقط در اماکن دارای پروانه، به شرط استفاده نکردن از توتون‌های اسانس‌دار مجاز بود. در دولت دهم اما باز هم سیاست‌های وزارت بهداشت، به ممنوع کردن قلیان معطوف بود. تا جایی که وقتی جمع‌آوری قلیان از قهوه‌خانه‌ها با رأی هیأت عمومی دیوان عدالت اداری تصویب شد، رئیس اتحادیه قهوه‌خانه‌های سنتی کشور از تعطیلی قریب‌الوقوع این صنف خبر داد. علایی گفته بود با تعطیلی قهوه‌خانه‌ها در سال 86 مشتری‌ها به زیرزمین‌ها رفته و مشکلات فراوان زیادی را بوجود آوردند.
منبع: parsine.com

انتخاب گل برای هدیه به قدمت ماقبل تاریخ!



هدیه‌ای به زیبایی گل
گل نه‌تنها سمبل زیبایی بلکه یکی از بهترین هدیه‌هایی است که بیش از هر هدیه دیگری می‌تواند بیانگر احساسات و عواطف فرد هدیه‌دهنده باشد. هدیه دادن گل از گذشته‌های دور در جوامع انسانی مرسوم بوده است و قدمتی بسیار طولانی دارد.

براساس مطالعات انجام شده در این زمینه یونانی‌ها اولین اقوامی بودند که معانی مشخصی را برای انواع مختلف گل‌ها در نظر گرفته و در مناسبات مختلف خصوصی و اجتماعی از آن به عنوان هدیه‌ای برای بیان احساسات و عواطف خود استفاده کردند.
پس از آن رومی‌ها نیز از این سنت زیبا استقبال کردند و به این ترتیب این سنت کهن به فرهنگ اقوام و ملل مختلف دنیا راه یافت. ما ایرانی‌ها نیز از گل به عنوان هدیه‌ای برای ابراز علاقه به همسر یا یکی از اعضای خانواده و دوستان خود، حضور در جشن‌ها و مهمانی‌ها، عیادت بیماران، تبریک به عروس و داماد و همچنین عرض تبریک به خانواده‌ای که به تازگی صاحب فرزند شده استفاده می‌کنیم، اما آیا تا به حال با خود فکر کرده‌اید که این سنت ریشه در کجا دارد؟ این سنت نیز مانند بسیاری از رسوم دیگر در گذشته نسبت به امروز بسیار متفاوت بوده است. شاید برای شما جالب باشد بدانید که از دوره‌های ماقبل تاریخ یعنی از زمانی که اجداد و نیاکان انسان‌های امروزی از گل‌ها به دلیل خواص دارویی و گیاهی آنها استفاده می‌کردند، هدیه دادن گل در بین انسان‌ها مرسوم بوده که نشانی از مهربانی فرد هدیه‌دهنده بوده است. این در حالی است که باستان‌شناسان نیز بقایایی از گلبرگ‌ گل‌ها را روی سنگ قبرهای قدیمی یافته‌اند. اگرچه پس از آن نیز به تدریج این سنت در کشورهای مصر و چین مورد استقبال قرار گرفت و همچنین یونانی‌ها و رومی‌ها نیز آن را به عنوان یکی از رسوم فرهنگی خود پذیرفتند، اما در قرون وسطی، وقتی کلیسا ابراز علاقه بین زوج‌های جوان را در مکان‌های عمومی بشدت ممنوع اعلام کرد، سنت گل دادن با استقبال گروه زیادی از زوج‌های جوان قرار گرفت تا به این ترتیب بتوانند بدون هرگونه نگرانی با اهدای گل به همدیگر ابراز علاقه کنند. در سال 1700 میلادی پادشاه سوئد تصمیم گرفت از این پس از مفاهیم و معانی تعریف شده برای گل‌های مختلف که پیش از این تنها در بین ایرانی‌ها مرسوم بود برای ارسال پیام‌های محرمانه استفاده کند که این تصمیم او در کشور ترکیه نیز مورد توجه قرار گرفت و جالب است بدانید که در آن زمان ارسال بسیاری از پیام‌های سری و محرمانه در بین نیروهای ارتشی با ارسال دسته گل‌هایی که هر یک معنی بخصوصی داشتند انجام می‌شد.

گل برای گل
در کشورهای اروپایی و آمریکایی رسم بر این است افرادی که به مهمانی شام یا ناهار دعوت می‌شوند برای تشکر از خانم میزبان چند شاخه گل هدیه می‌دهند. باید پذیرفت که همچنان در بسیاری از کشورها زیرساخت‌های فرهنگی مختلفی وجود دارند که می‌توانند این سنت را تحت‌تاثیر خود قرار دهند. در کشور چین معمولا دانش‌آموزان برای تشکر از زحمات معلمان خود در پایان سال با اهدای دسته‌گل زیبایی از او قدردانی می‌کنند. اگر چه در بسیاری از کشورها اهدای یک گلدان از یک گیاه سبز زینتی می‌تواند جایگزین اهدای گل شود، اما در کشورهای آسیایی این کار نشان‌دهنده عدم‌وجود صمیمیت بین فرد هدیه‌دهنده و هدیه‌گیرنده است. در کشورهای آسیایی اهدای سبد گل در روز تولد افراد خیلی مرسوم نیست بلکه اغلب برای تبریک روز تولد یک شاخه گل یا یک دسته گل زیبا به آنها هدیه داده می‌شود. ژاپنی‌ها ازجمله افرادی هستند که علاقه زیادی به پرورش گل دارند و در گل‌آرایی از تخصص بسیار زیادی برخوردارند. در این کشور همه ساله جشنی به نام جشن گل برگزار می‌شود تا در آن روز زنان ژاپنی درخواست‌ها و نظرات خود را با استفاده از گل‌هایی که هریک معنی خاص خود را دارند به همسرانشان بیان کنند. گل داوودی و شکوفه گیلاس از محبوب‌ترین گل‌های اهدایی در بین ژاپنی‌ها است. در این کشور گل‌ داوودی نشانه طول عمر است و به همین علت در مراسم بازنشستگی به نشانه آرزوی یک زندگی طولانی برای افراد به آنها یک دسته گل داوودی هدیه داده می‌شود. شکوفه گیلاس هم به این معنی است که زندگی کوتاه و زودگذر است و به همین علت نباید آن را سخت گرفت. جالب است بدانید علی‌رغم این که در کشور ما گلایل از جمله گل‌هایی است که در مراسم تدفین فردی که از دنیا رفته است یا در مراسم یادبود او اهدا می‌شود در اغلب کشورهای آسیایی رز سفید، یاس و میخک که از نظر ظاهری دایره‌ای شکل هستند و گلبرگ‌های متراکمی دارند به عنوان نمادی از تولد، زندگی و مرگ هستند در این قبیل مراسم کاربرد دارند. هلندی‌ها بر این باورند همان‌طور که مواد غذایی که می‌خوریم غذای مورد نیاز بدن را تامین می‌کنند گل‌ها نیز تامین‌کننده غذای روح هستند. در کشورهای اروپایی از گذشته‌های دور رسم بر این بوده است که تعداد شاخه‌های یک دسته گل که به عنوان هدیه به فردی اهدا می‌شود حتما فرد باشد و از آنجایی که اروپایی‌ها نیز مانند ایرانی‌ها عدد 13 را به عنوان عددی بدیمن و بدشگون می‌دانند هیچ‌گاه دسته‌گلی با 13 شاخه گل به کسی اهدا نمی‌کنند. یاس سفید تنها گلی است که از آن تنها در مراسم یادبود فردی که از دنیا رفته است اهدا می‌شود و از آنجایی که در اروپا این گل به عنوان سمبل همدردی در مرگ افراد شناخته شده است در هیچ مناسبت دیگری به عنوان هدیه کاربرد ندارد.
علی‌رغم این که در آفریقای جنوبی هدیه دادن گل تنها در مراسم کریسمس مرسوم است در کشور مصر این سنت تنها محدود به مراسم یادبود فردی که بتازگی از دنیا رفته است و همچنین مراسم جشن ازدواج افراد است و جالب این که به جز این مناسبت‌ها هدیه دادن گل در این کشور مرسوم نیست.

اسرار نهفته در گل‌ها
براساس قوانین مشترکی که از آن به عنوان زبان گل‌ها نام برده می‌شود هر گل معنی و مفهوم بخصوصی دارد که در اغلب کشورها به عنوان یک اصل کلی در اهدای گل پذیرفته شده است. آگاهی از این مفاهیم می‌تواند نقش موثری در بهبود روابط میان افراد داشته باشد. البته باید این نکته را یادآور شد که معانی در نظر گرفته شده برای هریک از انواع گل‌ها در دوره‌های زمانی مختلف متفاوت بوده است. برای مثال گل رز که مورد علاقه بسیاری از افراد بوده و هست امروزه نمادی از زیبایی و ابراز علاقه است. این در حالی است که در دوره رنسانس گل رز به معنی شهادت و عشق آسمانی بوده است که بعدها مفهوم آن به عنوان نمادی از آرامش و صلح تغییر یافته است. این گل در عهد باستان نشانه تقوی و پاکدامنی و در عهد یونان نشانی مقدس بوده است. براساس معانی در نظر گرفته شده برای انواع مختلف گل‌ها، رز قرمز بهترین هدیه‌ای است که وقتی فردی به فرد دیگر علاقه‌مند است می‌تواند از آن برای بیان احساس واقعی خود استفاده کند. اگرچه ممکن است چنین تصور کنید که گل‌های زردرنگ نمادی از احساس تنفر‌ هستند، اما در حقیقت این یک باور نادرست است که ریشه در عقاید خرافی افراد دارد. رزهای زرد نشانه‌ای از دوستی و محبت هستند و از این رو می‌توانند بهترین هدیه برای خواهر و برادر یا همکاران شما باشد. گل‌های رز صورتی می‌توانند از اسرار درونی قلب شما سخن بگویند و بنابراین بهتر است هر گاه می‌خواهید این اسرار را برای طرف مقابل خود فاش کنید و به او ابراز علاقه کنید این نوع گل را به عنوان هدیه انتخاب کنید. گل‌های رز سفید که نمادی از اتحاد و صمیمیت بین افراد هستند بهترین هدیه برای مناسبت‌های خانوادگی یا مراسم یادبود یک عزیز از دست رفته است. گل میخک نشان‌دهنده رضایت و توافق شما با فردی ‌است که این گل را به او هدیه می‌دهید. ارکیده از گل‌های بسیار زیبایی است که در هر موقعیت مکانی و زمانی می‌توانید آن را به هر کس که می‌خواهید هدیه دهید. گل آفتابگردان نشانه‌ای از قدردانی شما نسبت به زحمات دیگران است و به نظر می‌رسد بهترین هدیه‌ای است که می‌توانید به مادرتان تقدیم کنید. گل یاس علی‌رغم این‌که در بسیاری از کشورها در مراسم یادبود فردی که از دنیا رفته است به بازماندگان او اهدا می‌شود سمبلی از پاکی و شیرینی است و به همین دلیل بهترین هدیه برای دختر خانم‌های نوجوان و جوان خواهد بود. گل داوودی بهترین گلی است که می‌توانید آن را به دوست صمیمی خود هدیه دهید.
علاوه بر این برای هر رنگ گل نیز معنی متفاوتی در نظر گرفته می‌شود که به عنوان یک اصل کلی در آداب هدیه دادن گل پذیرفته شده است. جالب است بدانید علاقه و توجه به گل در میان کشورهای مختلف تا اندازه‌ای اهمیت دارد که در اغلب کشورها یک نوع گل به عنوان نشان اختصاصی آن کشور به ثبت رسیده است. در کشور ما گل سرخ به عنوان نشان اختصاصی پذیرفته شده است و این در حالی است که در انگلستان و رومانی گل رز، در هلند گل لاله، در ژاپن داوودی و در چین و هندوستان گل نرگس از علائم اختصاصی محسوب می‌شوند.



بیشتر بخوانید تا بیشتر بدانید

مراسم چولی قزک در فردوس مصالح سنتى در معمارى ایران موسیقی های دوران هخامنشی زنان ایران قبل از عصر مغول پری در فرهنگ و ادبیات ایران لباس ایرانی از دوره مغول تا روزگار نزدیک

قدیمی ترین بندر دنیا کشف شد +‌عکس



باستان‌شناسان فرانسوی موفق به کشف قدیمی‌ترین بندر جهان شدند.
گفته می شود این بندرگاه که در ساحل دریای سرخ واقع شده، چهار هزار و 500 سال قدمت دارد و به دوران فرعون خوفو (Khufu) در سلسله چهارم بازمی گردد.
این بندرگاه یکی از مهم ترین بنادر تجاری مصر باستان بوده و برای صادرات مس و سایر مواد معدنی از شبه جزیره سینا به کار می رفته است.

تصور می شود این بندر هزار سال قدیمی تر از هر بندرگاه دیگر در جهان است.
این بنا که در ساحل دریای سرخ و در ناحیه Wadi el-Jarf در 112 مایلی جنوب سوئز ساخته شده، توسط تیمی از «موسسه فرانسوی برای مطالعات باستان شناسی» کشف شده است.
همچنین قطعاتی از چوب، پارو بخش هایی از جعبه های چوبی و طناب در این ناحیه کشف شد.

قدیمی ترین بندر دنیا

مهم ترین بنادر تجاری مصر باستان

باستان‌شناسان فرانسوی موفق به کشف قدیمی‌ترین بندر جهان شدند

 
منبع:isna.ir



بیشتر بخوانید تا بیشتر بدانید

10 حقیقت در مورد مومیایی ها! 15 حقیقت جالب در مورد مصر باستان!! (+عکس) آنچه مردم مصر باستان انجام مى‌دادند! رابطه بین اهرام و ا عتقاد مصریان نظام برده داری در مصر باستان