انتخاب گل برای هدیه به قدمت ماقبل تاریخ!



هدیه‌ای به زیبایی گل
گل نه‌تنها سمبل زیبایی بلکه یکی از بهترین هدیه‌هایی است که بیش از هر هدیه دیگری می‌تواند بیانگر احساسات و عواطف فرد هدیه‌دهنده باشد. هدیه دادن گل از گذشته‌های دور در جوامع انسانی مرسوم بوده است و قدمتی بسیار طولانی دارد.

براساس مطالعات انجام شده در این زمینه یونانی‌ها اولین اقوامی بودند که معانی مشخصی را برای انواع مختلف گل‌ها در نظر گرفته و در مناسبات مختلف خصوصی و اجتماعی از آن به عنوان هدیه‌ای برای بیان احساسات و عواطف خود استفاده کردند.
پس از آن رومی‌ها نیز از این سنت زیبا استقبال کردند و به این ترتیب این سنت کهن به فرهنگ اقوام و ملل مختلف دنیا راه یافت. ما ایرانی‌ها نیز از گل به عنوان هدیه‌ای برای ابراز علاقه به همسر یا یکی از اعضای خانواده و دوستان خود، حضور در جشن‌ها و مهمانی‌ها، عیادت بیماران، تبریک به عروس و داماد و همچنین عرض تبریک به خانواده‌ای که به تازگی صاحب فرزند شده استفاده می‌کنیم، اما آیا تا به حال با خود فکر کرده‌اید که این سنت ریشه در کجا دارد؟ این سنت نیز مانند بسیاری از رسوم دیگر در گذشته نسبت به امروز بسیار متفاوت بوده است. شاید برای شما جالب باشد بدانید که از دوره‌های ماقبل تاریخ یعنی از زمانی که اجداد و نیاکان انسان‌های امروزی از گل‌ها به دلیل خواص دارویی و گیاهی آنها استفاده می‌کردند، هدیه دادن گل در بین انسان‌ها مرسوم بوده که نشانی از مهربانی فرد هدیه‌دهنده بوده است. این در حالی است که باستان‌شناسان نیز بقایایی از گلبرگ‌ گل‌ها را روی سنگ قبرهای قدیمی یافته‌اند. اگرچه پس از آن نیز به تدریج این سنت در کشورهای مصر و چین مورد استقبال قرار گرفت و همچنین یونانی‌ها و رومی‌ها نیز آن را به عنوان یکی از رسوم فرهنگی خود پذیرفتند، اما در قرون وسطی، وقتی کلیسا ابراز علاقه بین زوج‌های جوان را در مکان‌های عمومی بشدت ممنوع اعلام کرد، سنت گل دادن با استقبال گروه زیادی از زوج‌های جوان قرار گرفت تا به این ترتیب بتوانند بدون هرگونه نگرانی با اهدای گل به همدیگر ابراز علاقه کنند. در سال 1700 میلادی پادشاه سوئد تصمیم گرفت از این پس از مفاهیم و معانی تعریف شده برای گل‌های مختلف که پیش از این تنها در بین ایرانی‌ها مرسوم بود برای ارسال پیام‌های محرمانه استفاده کند که این تصمیم او در کشور ترکیه نیز مورد توجه قرار گرفت و جالب است بدانید که در آن زمان ارسال بسیاری از پیام‌های سری و محرمانه در بین نیروهای ارتشی با ارسال دسته گل‌هایی که هر یک معنی بخصوصی داشتند انجام می‌شد.

گل برای گل
در کشورهای اروپایی و آمریکایی رسم بر این است افرادی که به مهمانی شام یا ناهار دعوت می‌شوند برای تشکر از خانم میزبان چند شاخه گل هدیه می‌دهند. باید پذیرفت که همچنان در بسیاری از کشورها زیرساخت‌های فرهنگی مختلفی وجود دارند که می‌توانند این سنت را تحت‌تاثیر خود قرار دهند. در کشور چین معمولا دانش‌آموزان برای تشکر از زحمات معلمان خود در پایان سال با اهدای دسته‌گل زیبایی از او قدردانی می‌کنند. اگر چه در بسیاری از کشورها اهدای یک گلدان از یک گیاه سبز زینتی می‌تواند جایگزین اهدای گل شود، اما در کشورهای آسیایی این کار نشان‌دهنده عدم‌وجود صمیمیت بین فرد هدیه‌دهنده و هدیه‌گیرنده است. در کشورهای آسیایی اهدای سبد گل در روز تولد افراد خیلی مرسوم نیست بلکه اغلب برای تبریک روز تولد یک شاخه گل یا یک دسته گل زیبا به آنها هدیه داده می‌شود. ژاپنی‌ها ازجمله افرادی هستند که علاقه زیادی به پرورش گل دارند و در گل‌آرایی از تخصص بسیار زیادی برخوردارند. در این کشور همه ساله جشنی به نام جشن گل برگزار می‌شود تا در آن روز زنان ژاپنی درخواست‌ها و نظرات خود را با استفاده از گل‌هایی که هریک معنی خاص خود را دارند به همسرانشان بیان کنند. گل داوودی و شکوفه گیلاس از محبوب‌ترین گل‌های اهدایی در بین ژاپنی‌ها است. در این کشور گل‌ داوودی نشانه طول عمر است و به همین علت در مراسم بازنشستگی به نشانه آرزوی یک زندگی طولانی برای افراد به آنها یک دسته گل داوودی هدیه داده می‌شود. شکوفه گیلاس هم به این معنی است که زندگی کوتاه و زودگذر است و به همین علت نباید آن را سخت گرفت. جالب است بدانید علی‌رغم این که در کشور ما گلایل از جمله گل‌هایی است که در مراسم تدفین فردی که از دنیا رفته است یا در مراسم یادبود او اهدا می‌شود در اغلب کشورهای آسیایی رز سفید، یاس و میخک که از نظر ظاهری دایره‌ای شکل هستند و گلبرگ‌های متراکمی دارند به عنوان نمادی از تولد، زندگی و مرگ هستند در این قبیل مراسم کاربرد دارند. هلندی‌ها بر این باورند همان‌طور که مواد غذایی که می‌خوریم غذای مورد نیاز بدن را تامین می‌کنند گل‌ها نیز تامین‌کننده غذای روح هستند. در کشورهای اروپایی از گذشته‌های دور رسم بر این بوده است که تعداد شاخه‌های یک دسته گل که به عنوان هدیه به فردی اهدا می‌شود حتما فرد باشد و از آنجایی که اروپایی‌ها نیز مانند ایرانی‌ها عدد 13 را به عنوان عددی بدیمن و بدشگون می‌دانند هیچ‌گاه دسته‌گلی با 13 شاخه گل به کسی اهدا نمی‌کنند. یاس سفید تنها گلی است که از آن تنها در مراسم یادبود فردی که از دنیا رفته است اهدا می‌شود و از آنجایی که در اروپا این گل به عنوان سمبل همدردی در مرگ افراد شناخته شده است در هیچ مناسبت دیگری به عنوان هدیه کاربرد ندارد.
علی‌رغم این که در آفریقای جنوبی هدیه دادن گل تنها در مراسم کریسمس مرسوم است در کشور مصر این سنت تنها محدود به مراسم یادبود فردی که بتازگی از دنیا رفته است و همچنین مراسم جشن ازدواج افراد است و جالب این که به جز این مناسبت‌ها هدیه دادن گل در این کشور مرسوم نیست.

اسرار نهفته در گل‌ها
براساس قوانین مشترکی که از آن به عنوان زبان گل‌ها نام برده می‌شود هر گل معنی و مفهوم بخصوصی دارد که در اغلب کشورها به عنوان یک اصل کلی در اهدای گل پذیرفته شده است. آگاهی از این مفاهیم می‌تواند نقش موثری در بهبود روابط میان افراد داشته باشد. البته باید این نکته را یادآور شد که معانی در نظر گرفته شده برای هریک از انواع گل‌ها در دوره‌های زمانی مختلف متفاوت بوده است. برای مثال گل رز که مورد علاقه بسیاری از افراد بوده و هست امروزه نمادی از زیبایی و ابراز علاقه است. این در حالی است که در دوره رنسانس گل رز به معنی شهادت و عشق آسمانی بوده است که بعدها مفهوم آن به عنوان نمادی از آرامش و صلح تغییر یافته است. این گل در عهد باستان نشانه تقوی و پاکدامنی و در عهد یونان نشانی مقدس بوده است. براساس معانی در نظر گرفته شده برای انواع مختلف گل‌ها، رز قرمز بهترین هدیه‌ای است که وقتی فردی به فرد دیگر علاقه‌مند است می‌تواند از آن برای بیان احساس واقعی خود استفاده کند. اگرچه ممکن است چنین تصور کنید که گل‌های زردرنگ نمادی از احساس تنفر‌ هستند، اما در حقیقت این یک باور نادرست است که ریشه در عقاید خرافی افراد دارد. رزهای زرد نشانه‌ای از دوستی و محبت هستند و از این رو می‌توانند بهترین هدیه برای خواهر و برادر یا همکاران شما باشد. گل‌های رز صورتی می‌توانند از اسرار درونی قلب شما سخن بگویند و بنابراین بهتر است هر گاه می‌خواهید این اسرار را برای طرف مقابل خود فاش کنید و به او ابراز علاقه کنید این نوع گل را به عنوان هدیه انتخاب کنید. گل‌های رز سفید که نمادی از اتحاد و صمیمیت بین افراد هستند بهترین هدیه برای مناسبت‌های خانوادگی یا مراسم یادبود یک عزیز از دست رفته است. گل میخک نشان‌دهنده رضایت و توافق شما با فردی ‌است که این گل را به او هدیه می‌دهید. ارکیده از گل‌های بسیار زیبایی است که در هر موقعیت مکانی و زمانی می‌توانید آن را به هر کس که می‌خواهید هدیه دهید. گل آفتابگردان نشانه‌ای از قدردانی شما نسبت به زحمات دیگران است و به نظر می‌رسد بهترین هدیه‌ای است که می‌توانید به مادرتان تقدیم کنید. گل یاس علی‌رغم این‌که در بسیاری از کشورها در مراسم یادبود فردی که از دنیا رفته است به بازماندگان او اهدا می‌شود سمبلی از پاکی و شیرینی است و به همین دلیل بهترین هدیه برای دختر خانم‌های نوجوان و جوان خواهد بود. گل داوودی بهترین گلی است که می‌توانید آن را به دوست صمیمی خود هدیه دهید.
علاوه بر این برای هر رنگ گل نیز معنی متفاوتی در نظر گرفته می‌شود که به عنوان یک اصل کلی در آداب هدیه دادن گل پذیرفته شده است. جالب است بدانید علاقه و توجه به گل در میان کشورهای مختلف تا اندازه‌ای اهمیت دارد که در اغلب کشورها یک نوع گل به عنوان نشان اختصاصی آن کشور به ثبت رسیده است. در کشور ما گل سرخ به عنوان نشان اختصاصی پذیرفته شده است و این در حالی است که در انگلستان و رومانی گل رز، در هلند گل لاله، در ژاپن داوودی و در چین و هندوستان گل نرگس از علائم اختصاصی محسوب می‌شوند.



بیشتر بخوانید تا بیشتر بدانید

مراسم چولی قزک در فردوس مصالح سنتى در معمارى ایران موسیقی های دوران هخامنشی زنان ایران قبل از عصر مغول پری در فرهنگ و ادبیات ایران لباس ایرانی از دوره مغول تا روزگار نزدیک

جایگاه حلقه ازدواج از گذشته‌های دورتا امروز



صدای همهمه و شادی در فضای اتاق می‌پیچد و نقل و سکه روی سر عروس و داماد چون باران فرو می‌ریزد و اینک حلقه‌ها که نشانه پیوندی دائمی ‌است بر انگشتان آن دو می‌درخشد و این یعنی پایبندی و تعهدی همیشگی برای یک زندگی مشترک، اما هیچ وقت به این فکر کرده اید که چرا حلقه به دست کردن، خود جزئی از مراسم با شکوه ازدواج است یا چرا حلقه در انگشت چپ باید قرار بگیرد؟

با اندکی تحقیق و کاووش در تاریخچه حلقه به راحتی پاسخ این سوالات را در می‌یابید.
استفاده از حلقه، هم در دوره ازدواج و هم در دوره نامزدی تاریخچه ای طولانی دارد.

جایگاه حلقه در دیگر تمدن‌ها
در یونان مدرن، دو حلقه مورد استفاده قرار می‌گرفت، حلقه طلایی برای داماد و حلقه نقره برای عروس که به نشانه یگانگی و برابری مبادله می‌شد ولی در واقع ارزش بیشتر حلقه مردان نشان دهنده موقعیت آن‌ها بود. در میان یهودیان قدیمی ‌انتخاب عروس همواره به وسیله بزرگ‌ترها و والدین انجام می‌شد و سپس این انتخاب با انجام عقد و پیمان زناشویی که همراه با هدایایی بود تثبیت می‌شد. در انجیل اشاره‌ای به حلقه نامزدی نشده است، اما در پیدایش حلقه به عنوان نماد وفاداری و دوستی اشاره شده است، عقیده ای نیز وجود دارد که در دوره حضرت موسی(ع) حلقه وجود نداشته اما در دوره‌های بعد به وجود آمده است.
در دوره ای نیز حلقه آهنی موسوم بوده که به نشانه تعهد برای عروس فرستاده می‌شده این حلقه آهنی به عنوان نماد دوام پایداری ازدواج ساخته می‌شده است.
البته در دوره‌های قبل حلقه‌هایی از جنس برنج و مس نیز دیده شده و از نظر شکلی نیز یک حلقه ساده همیشه تنها شکل حلقه ازدواج نبوده و گاهی اشکال مختلفی روی آن تراشیده و کنده کاری شده است مثل یک کلید برای نشان دادن اقتدار خانگی زن. در قرن‌های 15 و 16 ایتالیایی‌ها از حلقه ازدواجی استفاده می‌کردند که عمدتا از جنس نقره بود و با مینای سیاه مینا کاری می‌شد.
اروپاییان قرون وسطی نیز از الماس برای حلقه استفاده می‌کردند و قدرت آن را حافظ پیمان ازدواج می‌دانستند. دهقانان ایرلندی نیز بر این عقیده بودند که ازدواج بدون حلقه ای از جنس طلا قانونی و مشروع نیست.

خورشید و ماه نیز نمادی از حلقه بود
در ارکنی (منطقه ای در اسکاتلند) دو میدان بزرگ به احترام ماه و خورشید وجود داشت.
قرن‌ها پیش اگر دوشیزه ای قصد ازدواج داشت به گردش دور سنگ می‌پرداخت که به نام ماه نام‌گذاری شده بود و پسر نیز به دور حلقه خورشید می‌گشت؛ سپس هر دو در محل سنگی که نام آدین (خدای خدایان) نام گذاری شده بود به یکدیگر می‌رسیدند و آن‌ها به این وسیله وفاداری و تعهد نسبت به یکدیگر را اعلام کرده و زن و شوهر می‌شدند.

حلقه تنها در انگشت قرار نمی‌گرفت
در ایسلند که نامزدی و ازدواج هر دو به وسیله پول پذیرفته می‌شد حلقه، کمتر ضروری به نظر می‌رسید چرا که انتظار می‌رفت دختر هدایای خود را نقدی دریافت کند، با این حال حلقه در این کشور نیز استفاده می‌شد اما به سختی حلقه انگشت نام می‌گرفت چرا که به اشکال مختلف از استخوان، سنگ، کهربای سیاه، طلا و نقره ساخته می‌شود گاهی اوقات به حدی پهن بود که اجازه نمی‌داد دست از آن عبور کند.
در مراسم نامزدی داماد چهار انگشت و کف دست خود را از این حلقه عبور می‌داد و با این روش می‌توانست دست عروس خود را بگیرد.

حلقه و انگشتان رسم زده
انداختن حلقه در انگشت چهارم دست چپ بر اساس این اعتقاد قدیمی‌ صورت می‌گیرد که رگ این انگشت به طور مستقیم به قلب می‌رسد.
این واقعیت هم وجود دارد که فلز کم استقامت‌تر در انگشت و دستی که کمتر از آن و انگشتان دیگر استفاده و کمتر دچار صدمه و آسیب می‌شود.
در میان بعضی از اقوام پیشین حلقه در دست راست انداخته می‌شد و بعدها به دست چپ تغییر کرد یعنی همان دستی که از لحاظ رتبه پایین‌تر است. همچنین عده ای معتقدند این انگشت به دلیل این رسم قدیمی ‌بر دیگر انگشتان مرجع شده که انگشت اول (شست) را به نام پدر، انگشت دوم به نام پسر و انگشت سوم را به نام روح القدس نام گذاری کرده اند.
بنابراین داماد پس از این که سه انگشت را نام برد و از آن‌ها گذشت حلقه را به دست عروس می‌اندازد. قدیمی‌ترین گزارش از تبادل حلقه ازدواج از مصر باستان به دست آمده که مربوط به 4800 سال پیش است.

حلقه و جایگاه آن در جوامع فعلی
اکنون نیز حلقه و پذیرش آن بخشی از مراسم ازدواج است و بیشتر مردم حلقه را در دست چپ خود می‌اندازند گر چه برخی زنان اروپایی در دست راست هم از آن استفاده می‌کنند.
در اسکاندیناوی هم رسمی ‌است که برخی زنان از سه حلقه استفاده می‌کنند برای نامزدی، برای ازدواج و برای مادر شدن.
روس‌های یهودی نیز حلقه ازدواج را در انگشت سبابه می‌اندازند. استفاده مردان از حلقه نسبتا جدید است تا میانه قرن 20 بیشتر زنان بودند که حلقه در دست می‌کردند که شاید یادآور روزهایی بود که زنان جزوی از املاک و دارایی همسرانشان بودند. بعد از جنگ جهانی دوم بسیاری از مردان با جدایی‌های طولانی مدت از همسران خود مواجه شدند و از آن زمان آن‌ها نیز شروع به استفاده از حلقه به عنوان نشانه‌ای از تاهل کردند یعنی آن چه موجب می‌شود همواره به یاد همسران خود باشند.

منبع: khorasannews.com



بیشتر بخوانید تا بیشتر بدانید

مراسم چولی قزک در فردوس پری در فرهنگ و ادبیات ایران موسیقی های دوران هخامنشی روش‌های جالب آرایش در عهد باستان!! واژه «دری وری» حرف زدن از کی باب شد؟! زنان ایران قبل از عصر مغول

دیگه حق نداری پاتو خونه مامانت بذاری...



حضرت علی (علیه السلام) می فرمایند: «خویشاوندان به منزله بال و پر تو هستند که با آنها پرواز می کنی» پس کسی که ارتباط خود را با آنها قطع می کند به تعبیر ایشان قدرت پرواز را از دست می دهد و هر چه تعداد بستگانی که ارتباط ما با آنها قطع می شود بیشتر بشود در واقع قدرت پرواز ما کمتر می شود و اگر با همه قطع ارتباط کردیم زمین گیر می شویم.

اختلاف با خانواده همسر
در اوایل و یا در حین مراسم ازدواج، و یا حتی سالها بعد، به دلیل تفاوت فرهنگی خانواده های دختر و پسر ، ممکن است مشکلاتی پیش آید و به دنبال آن،کدورت ها و دل چرکینی هایی از خانواده عروس یا داماد پدید آید.

اگر خانواده ها عاقل باشند و با صبر و زبان خوش، بر ناملایمات فائق آیند و دختر و پسر را راهنمایی کنند، که چه بهتر، اما مشکل زمانی پیش می آید که یکی از طرفین، صبر و تحمل خود را از دست داده و با بی احترامی، پرده های حرمت را پاره کرده و به اصطلاح، خانواده ها رویشان به هم باز می شود و آنچه نباید اتفاق بیفتد ، متاسفانه می افتد.

اولین راه حلی که برای این گونه مشکلات به نظر می رسد، قطع رابطه با خانواده همسر است، اما آیا این کار عقلانی است؟ کسی که به این موضوع، حتی فکر می کند، آیا تبعات این کاری که می خواهد انجام بدهد را در نظر گرفته است؟ آیا مهر مادر و فرزندی، الفت و دوستی پدر ، حمایت خویشاوندی و رضایت خدا را در ذهن دارد؟

در این نوشته می خواهیم تبعات قطع رابطه با خانواده همسر را بررسی کنیم ، به این امید که بتوانیم از ضررهای غیرقابل جبرانی، جلوگیری کنیم.
 
1- همسرت یاغی است...
وقتی که ارتباط کسی، با خانواده همسر خویش قطع می گردد، مشکلات زیادی بر سر راه او قرار می گیرد. از جمله اینکه ، حتی در خانواده و دوستان خودش، او را فردی ناسازگار معرفی می کنند و می گویند که او اهل معاشرت نیست و یا مردم داری را نیاموخته است و یا او را کینه توز می دانند و می گویند که او اهل گذشت نیست و یا در باره اش گفته می شود که او نمی داند با مردم چگونه رفتار بکند. ممکن است دیگران به بدگویی او بپردازند و همین بدگویی ها، موجب افزایش دید منفی همسر و فرزندانش، نسبت به وی شود، و همسرانی که نسبت به هم دید منفی دارند، آیا زندگی آرام و زیبایی خواهند داشت؟
 
2- ظهور و بروز علایم افسردگی و یا ابتلای به آن
اگر فردی به هر دلیلی، روابط خود را با خانواده و بستگان همسر خویش قطع کرده باشد، در بسیاری از موارد شاهد آن بوده ایم که همسر او نیز روابط خود را با خانواده و بستگان طرف مقابل قطع کرده است و بدین ترتیب هر دو در تنهایی در یک خانه با هم به سر می برند و کسی با آن ها رفت و آمد نمی کند و در این خلوت بدون رفت و آمد به تدریج فرد دچار خلق افسرده وار می شود و در صورت ادامه، ما می توانیم شاهد بروز افسردگی در زندگانی خانواده جوان باشیم.

نبود قوم و خویش، برای رفت و آمد از یک طرف می تواند انسان را افسرده کند، اما نکته مهمتر، دلتنگی انسان برای خانواده اش است که حتی می تواند او را از پای بیندازد.

3- کاهش برخورداری از حمایت های خویشاوندان
وقتی ما می توانیم از حمایت های خویشاوندان برخوردار شویم که با آن ها مرتبط باشیم. زیرا در آن صورت است که آنها مشکلات و نیازهای ما را دریافت می کنند و با خلقیات ما آشنا می شوند و به تدریج چگونگی حمایت از ما را در می یابند.

حضرت علی (علیه السلام) می فرمایند: «خویشاوندان به منزله بال و پر تو هستند که با آنها پرواز می کنی» پس کسی که ارتباط خود را با آنها قطع می کند به تعبیر ایشان قدرت پرواز را از دست می دهد و هر چه تعداد بستگانی که ارتباط ما با آنها قطع می شود بیشتر بشود در واقع قدرت پرواز ما کمتر می شود و اگر با همه قطع ارتباط کردیم زمین گیر می شویم.

شایان ذکر است که معمولاً خانواده دختر و خانواده پسر، پس از ازدواج از فرزند خویش حمایت هایی را به عمل می آورند. مثلاً در صورت مشاهده مشکلات مالی به آن ها کمک های اقتصادی می کنند و در صورت نداشتن مسکن برخی از خانواده ها آن ها را در منزل و مآوای خویش جای می دهند و یا در پرداخت اجاره و یا ودیعه مسکن آنها را یاری می نمایند، اما وقتی این خدمات صورت می گیرد که آن ها از فرزند و عروس و یا داماد خود راضی باشند.

از سوی دیگر خدمات والدین نیز فقط خدمات مالی و اقتصادی نیست، راهنمایی های آن ها که متکی بر تجربه است، نیز خود از جایگاه ویژه ای برخوردار است و می تواند در زندگانی جوانان راهگشا باشد.

از سوی دیگر پیران به دلیل برخورداری از عمر طولانی تر دارای دوستان متعددی هم می باشند که می توانند از خدمات آنان برای مساعدت به خانواده های جوان بهره مند بشوند و خانواده های جوان را در سختی ها یاری کنند. مثلاً به دلیل آشناهایی که دارند، ممکن است برای داماد خود که اشتغال خویش را از دست داده است. کاری پیدا بکنند و یا عروس خویش را که علاقه مند به انجام خدمات اجتماعی است، به کاری بگمارند و از سویی آنان هم نیاز به مصاحبت و همدمی و همدلی دارند، به ویژه اگر یکی از آن ها همسر خویش را از دست داده باشد و روزگار را به تنهایی سپری کند که در این حال ضرورت دید و بازدید و رسیدگی به حال او از اهمیتی دو چندان برخوردار می باشد.

آمدن بستگان به منزل ما نشان از جاذبه ما دارد و اگر آن ها به منزل ما نیابند، این امر بیانگر نبود جذابیت ماست و خلاصه می توان گفت که به هر میزان دیگران با ما رفت و آمد بکنند و به ما مراجعه نمایند به همان میزان ما از جذابیت برخورداریم.
منبع:تبیان



مطالب بیشتر برای زندگی بهتر

یک مثلث عشقی آشنا خانمها بخوانند!!! خودآموز منت‌کشی از همسر زنانگی‌های فراموش شده مصائب داماد سرخانه! نامزد شما هم بچه ننه است؟

آداب و رسوم مراسم بله برون



این مراسم کمی از خواستگاری مفصل تر است و معمولاً به فاصله چند روز بعد از آن برگزار می شود. میزبان این مراسم مثل خواستگاری، خانواده عروس است. با این تفاوت که فک و فامیل عروس و داماد، تعداد بیشتری از بستگان شان را به این مراسم دعوت می کنند در ضمن توی این مراسم، قول و قرارهای نهایی برنامه عقد و عروسی گذاشته می شود.

اصولاً توی سنت ما ایرانی ها نامزدی رسمی با بله بران شروع می شود اما این مراسم هم مثل بقیه دنگ و فنگ های ازدواج آداب و رسوم و نکته هایی دارد که باید رعایت کنید.

1.خرید گل و شیرینی از طرف خانواده داماد، برای حضور در این مراسم ضروری است. حتی بعضی خانواده ها رسم دارند که یک انگشتر به عنوان «نشان» برای عروس می آورند.

2.توی این مراسم درباره میزان مهریه، شیر بها، وضعیت شغل داماد، مسکن و تاریخ عقد و عروسی و جزییات این برنامه ها بحث خواهد شد. از قبل خودتان را آماده کنید.

3.خوب نیست که پدر و مادرتان یک چیز بگویند و شما یک چیز دیگر. قبل از این که مراسم شروع شود، حرف تان را با بزرگ تر ها یکی کنید.

4.برای تاریخ عقد و عروسی، یک زمان بندی داشته باشید. ماه های عزا و مناسبت های دینی را در نظر بگیرید. سعی کنید همه برنامه ها را در همین شب قطعی کنید؛ این که دوست دارید مراسم تان چگونه باشد مهمان ها چه کسانی باشند پذیرایی چه طور باشد تقسیم کار هم مال شب بله بران است طبیعتاً یک قسمت کار را خانواده عروس باید انجام بدهند و یک قسمت دیگر را خانواده داماد. راجع به جزییات این کارها صحبت کنید تا بعداً خدای نکرده همه چیز قاطی نشود.

5.جواب های شما به سوال های خانواده مقابل، معیار تصمیم گیری آن ها است. پس دروغ نگویید «نمی توانم » راست خیلی بهتر از « می توانم» خالی بندی است.

6.تمام قول و قرارهای بله بران شفاهی است و اگر فردا روز کسی زیر قولش زد، غیر از شاکی شدن کار دیگری نمی توانید بکنید. بنابراین بهترین کار این است که تمام قول و قرارها را سر عقد رسمی و محکم کنید.

جواب های شما به سوال های خانواده مقابل، معیار تصمیم گیری آن ها است. پس دروغ نگویید «نمی توانم » راست خیلی بهتر از « می توانم» خالی بندی است

7.مهریه مهم ترین مساله ای است که در شب بله بردان در باره اش حرف زده می شود. قول الکی ندهید اول به تعداد سکه ها فکر کنید، و سپس قیمت آن ها را توی ذهن تان محاسبه کنید یا یک ضرب و تقسیم می شود فهمید که پیشنهاد خانواده عروس در باره مهریه در قد و قواره داماد هست یا نه. گول «کی داده کی گرفته» را نخورید، به عندالمطالبه بودنش فکر کنید!

8.تعداد مهمان های بله بران از خواستگاری بیشتر است ولی این دلیل نمی شود که برنامه را زیادی رسمی کنید یک پذیرایی ساده شامل میوه و شیرینی و چای، کافی است.

9.بچه؟ توی این برنامه بچه نداریم. آنها را نگه دارید برای عقد و عروسی. بهتر هم است هی مدام توی دست و پا نیستند. شلوغ پلوغ هم نمی شود. همه چیز آرام تر و بی سر و صداتر برگزار خواهد شد.

10.رسم و رسوم چیز دست و پاگیری است. اما گاهی وقت ها هم نمی شود از کنارش به سادگی گذشت هر خانواده ای برای خودش آداب و رسومی دارد که شما مجبورید آنها را رعایت کنید. پس لابه لای حرف های بله بران درباره رسومات هم حرف بزنید خیلی از خانواده ها دوست دارند مراسم نامزدی، عقد و عروسی بلافاصله بعد از بله بران برگزار شود. اما بعضی ها طرفدار یک دوره نامزدی نسبتاً طولانی هستند. این فقط یک نمونه بود درباره همه جریاناتی که از این به بعد پیش رو دارید این اتفاقات ممکن است بیفتد پس تا می توانید از رسم و رسومات بپرسید.
منبع:arus.ir



بیشتر بخوانید تا بیشتر بدانید

مراسم ازدواج ترکمنها آداب و رسوم - عروسی شیراز سابقه تاریخی بله برون آداب و رسوم ازدواج در کرمانشاه آداب و رسوم خواستگاری در گلپایگان آداب و رسوم مردم اردبیل