راهنمای خرید لباس کودک



لباس مناسب زمستان برای کودک شما

فصل زمستان در راه است و خیلی از پدر و مادرها، کوچولو‌هایشان را برای خرید لباس زمستانی به فروشگاه‌ها می‌برند و بچه‌ها هم با شوق و ذوق از سر و کول لباس‌های رنگارنگ بالا می‌روند تا لباس دلخواه‌ خود را پیدا کنند. اگر قصد دارید برای کودکتان لباس زمستانی بخرید، با ما همراه شوید.

در خرید لباس برای نوزاد یا کودک، باید حساسیت بیشتری به خرج داد؛ چرا که بدن کودکان به نسبت بزرگسالان حساس‌تر است و در قبال نوع پارچه‌ای که با پوست تماس دارد، واکنش نشان می‌دهد و همین آسیب‌پذیری باعث می‌شود که در صورت تماس با هرگونه جنس مصنوعی یا آلوده، دانه‌های ریز قرمزرنگی روی پوست پدیدار شود. به عنوان یک توصیه کلی، سعی کنید تا لباسی بر تن کوچولوی خود کنید که جنس آن از پارچه‌های پنبه‌ای و کتانی تهیه شده باشد. لباس‌های پشمی در صورتی که به طور مستقیم با پوست کودک تماس پیدا کنند، ممکن است ایجاد حساسیت کند. بافت لباس کودک بسیار حایز اهمیت است. کودکان معمولا مواد نرم مانند ابریشم، مخمل یا خز را دوست دارند.

لباس‌های خوش آب و رنگ

تنوع رنگ و کیفیت، در کار لباس کودک بسیار مهم است. رنگ‌های شاد و شفاف و زنده، ذوق و شوقی بیشتر برای کودکان ایجاد می‌کند و باید رنگ لباس بچه‌ها با روحیه لطیف آنها هماهنگ باشد. کودک لباس را به دلیل رنگ‌های جذاب و شاد آن دوست دارد. او درباره تناسب رنگ لباس و اینکه آیا چنین رنگی به او می‌آید یا نه، چیز زیادی نمی‌داند و به همین دلیل ممکن است حتی در یک زمان لباس‌هایی با رنگ‌های مختلف و ناهماهنگ را برای پوشیدن انتخاب کند.

کودکان بیشتر مایل به پوشیدن رنگ‌های قرمز، سبز، نارنجی، زرد، آبی و صورتی هستند. از طرف دیگر، در کار کودک الزاما باید از رنگ‌هایی کاملا استاندارد و بهداشتی استفاده شود تا سلامت کودکان تضمین شود. در صورت بروز هرگونه اختلال روی پوست کودک با پزشک مشورت کنید تا علاوه بر درمان به موقع، علت حساسیتی که باعث ایجاد مشکل شده است را نیز دریابید.

کلاهی برای کودک

در زمستان که هوا سرد می‌شود، استفاده از کلاه بسیار به حفظ سلامت کودک کمک می‌کند. توجه داشته باشید که در این مواقع اکثر گرمای بدن از طریق سر هدر می‌رود. در خرید کلاه باید دقت کافی را به خرج دهید. کلاه ضد آب همان گونه که نمی‌گذارد آب وارد شود، امکان خروج رطوبت و تبخیر سطحی پوست را نیز کم می‌کند. ضمن اینکه اساسا کودکان نیازی به این نوع کلاه‌ها ندارند. استفاده از این نوع کلاه‌ها موجب می‌شود در عرض چند ساعت سر کودک عرق کند و برداشتن کلاه، آغاز سرماخوردگی است. کلاه‌های بافتنی بسیار مناسب بوده و برای برف ایده‌آل هستند. یک کلاه خوب باید علاوه بر محافظت از سر و صورت، از گردن نیز در برابر سرما حفاظت کند. اگر کلاه دارای گردن‌گیر و پوشش گوش نیست، برای حفاظت گردن و صورت و گوش‌های کودک باید از شال استفاده کنید.

دردسرهای لباس پوشاندن به کودک

زمانی که نوبت آن می‌رسد که کودک خودش لباس‌هایش را بپوشد، باید توجه کنید که شلوارهایی که کمربند یا زیپ نداشته و در عوض، کمر آنها کشی باشد برای او بسیار راحت‌تر هستند. استفاده از این شلوارها، به همراه پیراهن‌های ساده و کفش‌های چسبی، دردسرهای شما (برای لباس پوشاندن به کودک) را کاهش خواهد داد. هرچند وقت یک‌بار، یک نمونه از لباس‌هایی را که پوشیدن آنها کمی سخت‌تر باشد، در اختیار او بگذارید. برای مثال، یک دکمه یا یک گیره به لباس او اضافه کنید.

بچه‌ها چه رنگ‌هایی را دوست دارند؟

کودک لباس را به دلیل رنگ‌های جذاب و شاد آن دوست دارد. او درباره تناسب رنگ لباس و اینکه آیا چنین رنگی به او می‌آید یا نه، چیز زیادی نمی‌داند و به همین دلیل ممکن است حتی در یک زمان لباس‌هایی با رنگ‌های مختلف و ناهماهنگ را برای پوشیدن انتخاب کند. کودکان بیشتر مایل به پوشیدن رنگ‌های قرمز، سبز، نارنجی، زرد، آبی و صورتی هستند.

نو بودن لباس:

به دلیل عقاید و نظراتی که همواره از طرف مردم در مورد لباس نو ابراز می‌شود، کودک علاقه‌مند به پوشیدن لباس نو است. به‌طور مثال، کودک هنگام خرید یک جفت کفش نو آنها را در همان فروشگاه به پا کرده و مورد استفاده قرار می‌دهد. لباس باید طوری باشد که کودک راحت بپوشد و مورد استفاده قرار دهد. چنین لباس‌هایی جاذبه زیادی برای کودک دارند و در تقویت ایجاد حس استقلال در او موثر هستند.

تناسب با لباس همبازی‌ها:

بچه‌ها معمولا دوست دارند لباس‌هایشان از نظر رنگ یا مدل مشابه رنگ لباس دیگر همبازی‌هایشان باشد چرا که نمی‌خواهند متفاوت از دیگران به نظر برسند.

لباس مورد علاقه:

کودک دوست دارد لباس مورد علاقه خود را چند بار پشت سر هم بپوشد. در چنین مواردی او را راحت بگذارید و به او اصرار بر پوشیدن لباس دیگری به سلیقه خودتان نکنید.

بی‌توجهی به قیمت لباس:

کودک تفاوت میان لباس ارزان قیمت و گران‌قیمت را درک نمی‌کند. بنابراین والدین نباید حتی در صورت داشتن پول کافی، در خرید لباس‌های گران‌قیمت برای فرزندان خود اصرار ورزند، به عوض آن بهتر است این پول را در موارد دیگری از قبیل هزینه‌های آموزشی کودک در کلاس‌های گوناگون و مورد علاقه‌اش خرج کنند تا در آینده فردی مفید برای جامعه‌اش شود. منظور از نخریدن لباس‌های گران قیمت، لباس‌هایی است که دارای هزینه‌های بسیار بالاتر از اقتصاد خانواده‌ هستند.



برای داشتن بچه های سالم تر بخوانید

لباس کودکان را در تابستان کم نکنید آسم شایع ترین بیماری مزمن بچه ها کودکتان دندان ‌قروچه می‌کند؟ لباس خواب کودک و نکاتی که باید بدانید اگر فرزندم در معرض خطر چاقی باشد، چه باید بکنم؟ بیماری اسهال در شیرخواران

از بچه اولی تا دومی



 از بچه اولی تا دومی

  تا مدت ها پیش ، والدین به فاصله سنی فرزندان توجهی نداشتند؛ ولی پس از آشنایی با برنامه تنظیم خانواده و آگاهی از این که فاصله سنی تا حد زیادی بر روابط کودکان تاثیر می گذارد ، این موضوع مورد توجه قرار گرفته است . امروزه معلوم شده است که رعایت فاصله سنی مناسب بین فرزند اول و دوم ، تاثیر مهمی در تکامل و بهداشت روانی آن ها دارد .
بعضی والدین احساس می کنند که کودکان آن ها به علت فاصله سنی کم یا زیاد ، توافق و همکاری لازم را با یکدیگر ندارند و به خوبی با هم کنار نمی آیند. نظر این والدین درباره فرزندانشان ممکن است درست باشد ؛ اما یک قاعده کلی و توافق عمومی درباره فاصله سنی مناسب وجود ندارد . روابط خانوادگی تحت تاثیر عوامل متعددی قرار می گیرد و در مقایسه با دیگر عوامل ، سن بین دو فرزند ممکن است تاثیر مهمی نداشته باشد . تبیان نوشت: برای فاصله های سنی مختلف می توان امتیازها و نارسایی هایی را برشمرد . اطلاعاتی که در ادامه ذکر می شود راهنمای خوبی درباره فاصله سنی کودکان خواهد بود .
فاصله سنی ۹ تا ۱۸ ماه
اگر فاصله سنی دو فرزندتان کمتر از ۱۸ ماه باشد ، با فرزندانی سر و کار دارید که اغلب نیازهای مشترک و مشابهی دارند . وقتی نوزاد به دنیا می آید ، فرزند اول هنوز دارای توقعات بچه گانه ای برای استراحت ، جلب توجه و تغذیه است . بچه اول نمی تواند اختلاف بین سن خود و نوزاد را تشخیص دهد و حتی ممکن است حضور ناگهانی نوزاد ، او را دلتنگ و ناراحت کند . در این فاصله سنی ، فرزند اول در مرحله ای از تکامل قرار دارد که در پی استقلال و خود کفایی است تا وابستگی اش را به والدین ، به ویژه مادر کم کند ؛ اما در شرایط جدید ، وابستگی زیادی به مادر نشان و نسبت به دیگران رفتارهای پرخاشگرانه ای بروز می دهد .
اگر والدین و دیگر نزدیکان در مراقبت از دو کودک همکاری کنند و مادر بتواند مدتی از وقت خود را به کودک بزرگ تر اختصاص دهد ، این فاصله سنی بهتر قابل تحمل خواهد بود.در این شرایط ،به تدریج که کودکان بزرگ می شوند ، به علت نزدیک بودن سن می توانند همبازی های خوبی برای هم باشند . کودک کوچک تر تلاش می کند که از بزر گ تر عقب نماند و فرزند اول ممکن است احساس کند که رقیب کوچک او بیشتر مورد توجه قرار می گیرد و هر چیز را آسان تر به دست می آورد . این احساسات گاهی به رقابتی شدید بین آن ها منجر می شود . برای این که از بروز اختلاف شدید جلوگیری شود ، والدین باید از دخالت کردن در دعوای آن ها و مقایسه آن ها خودداری کنند.
در کنار این رقابت ها ، بسیاری از خواهران و برادران بزر گ تر که فاصله سنی کمی دارند ؛ خود را نسبت به هم خیلی نزدیک وصمیمی احساس می کنند و این احساس رفاقت در طول زندگی شان ادامه می یابد .مهم ترین نکته درباره این فاصله سنی ، ناتوانی و ضعف مادر است که اطرافیان باید مواظب سلامتی او باشند . وقتی مادر در فاصله یک سال یا کمتر از تولد نوزاد اول و قبل از این که بدن او کمبودها و عوارض زایمان اول را جبران کند و به حالت عادی برگردد ، باردارمی شود ؛ قدرت کافی برای پرورش و نگهداری از جنین نخواهد داشت . این بارداری ها و زایمان های نزدیک برای مادر و نوزاد ، مشکلاتی به وجود می آورد . بارداری با این فاصله کم باید زیر نظر متخصص زایمان باشدتا احتمال بروز خطرات برای مادر و نوزاد کاهش یابد.
فاصله ۱۸ ماه تا ۳ سال
این فاصله رایج ترین فاصله سنی بین کودکان است و امتیازات زیادی دارد . بچه بزر گ تر تا حدودی به حرف والدین گوش می کند و سخنان آن ها را می فهمد و اگر نزدیک سه سالگی باشد ، می تواند تمایلات و عقاید خود را بیان کند . اگر کودک اولی دو ساله باشد ، با این که به مراقبت زیادی – مثل تعویض پوشک – نیاز دارد ، لیکن می تواند برای رفع نیازهای خود مدتی صبر کند . کودک بزر گ تر برای خود ، احتمالا برنامه منظمی دارد و معمولا تمام شب می خوابد ، ولی با ورود نوزاد ممکن است این برنامه مختل و در طول شب بیدار شود . او می تواند برای مدت کوتاهی به تنهایی با اسباب بازی هایش مشغول شود و در مرحله ای از تکامل قرار دارد که علاقه زیادی به مساعدت والدین و تقلید از آن ها نشان می دهد .
با این که کودک به علت توجه مادر به نوزاد ، تا حدی خود را فراموش شده احساس می کند ، ولی می داند که نوزاد به توجه بیشتری احتیاج دارد . والدین می توانند ضمن گفت و گو با بچه اول او را قانع کنند و با گوش دادن به حرف های او ، بار دلتنگی و نگرانی اش ر ا سبک کنند . گاهی کودک برای جلب توجه والدین ، رفتار بچه گانه ای پیدا می کند و وابستگی شدیدی به مادر نشان می دهد . این رفتار را در این شرایط باید امری عادی تلقی کرد . والدین روش تربیتی و پرورش کودک اول را تجربه کرده اند و تربیت و نگهداری از بچه دوم ، به خاطر این تجربه و آشنایی آسان تر است .
فاصله سنی بین دو کودک به اندازه ای است که می توانند برای یکدیگر همبازی خوبی باشند و در عین حال به خاطر اختلاف سنی ، به طور جداگانه توجه والدین را به خود جلب کنند . این دو کودک احتمالا در مهد کودک و مدرسه در یک کلاس قرار نمی گیرند و این موضوع رقابت بین آن ها را کاهش می دهد . از آنجا که این فاصله سنی خیلی متداول است ، احتمال این که آشنایان شما هم کودکانی با این فاصله سنی داشته باشند زیاد است . این موضوع معاشرت با این آشنایان را برای والدین و کودکان عملی مطلوب می سازد . در این معاشرت ها کودک بزر گ تر مشاهده می کند که همسالان او نیز خواهران و برادران کوچکی دارند .
فاصله سنی ۳ تا ۵ سال
بعضی از کارشناسان تعلیم و تربیت کودکان ، بهترین فاصله سنی بین فرزندان را ۳ تا ۴ سال می دانند . به عقیده آن ها وقتی کودک اول به سن ۳ تا ۴ سالگی می رسد ، می تواند به خوبی حرف بزند و قدرت درک و فهم و استقلال او به اندازه ای است که زیاد به مراقبت و توجه احتیاج ندارد . با توجه به این دلایل ، فاصله سنی بین ۳ تا ۴ سال فاصله خوبی است ؛ ولی با در نظر گرفتن شرایط و ملاحظات دیگر مانند بالا رفتن سن مادر و خطر بارداری ممکن است این فاصله عملی نباشد . به علاوه ، هیچ گزارش عملی مبنی بر امتیاز این فاصله سنی منتشر نشده است .
بعضی والدین از این که کودک اول پس از ۳ تا ۴ سال که شماره یک به حساب آمده است ، با ورود نوزاد خود را فراموش شده تلقی می کند ، احساس خوبی ندارند . باید دانست که در این سن کودک در مرحله ای از رشد است که می تواند نیازهای اجتماعی خود را توسط افراد دیگری غیر از والدین ، برطرف سازد . کودک در سه سالگی علاقه زیادی به بازی با بچه ها و رفتن به مهد کودک پیدا می کند . اگر نوزاد وارد خانواده نشود ، این رابطه اختصاصی به تدریج تغییر می کند . برای والدینی که صاحب فرزند دوم می شوند ، این رفتار کودک فرصت خوبی ایجاد می کند تا به او اجازه دهند که رشد و استقلال خود را به دست آورد .
البته این امر، بدین معنی نیست که کودک اول برای آشنایی و سازگاری با نوزاد ، از کمک دیگران بی نیاز است . شاید مهم ترین نکته در پرورش کودکان ۳ تا ۵ ساله ، آگاهی از نیاز آن ها برای جلب توجه والدین و مصاحبت با آن هاست .کودک در این سن برخورد مثبت والدین را ترجیح می دهد ؛ ولی اگر بداند با برخورد منفی آن ها روبه رو می شود ، سعی می کند با بدرفتاری و بهانه گیری ، آن ها را عصبانی کند تا به این وسیله توجه شان را به خود جلب کند . بهتر است والدین ساعاتی از اوقات فراغت خود را با این کودکان بگذرانند تا با تامین نیازهای آن ها ، رضایتشان را جلب کنند . بزر گ ترین نارسایی این فاصله سنی ، تفاوت علایق و توانایی های آن ها برای مدتی به نسبت طولانی است . به علت این تفاوت ، برای سرگرمی و جلب رضایت هر یک از آن ها ، فعالیت ها و روش های متفاوتی لازم است .
فاصله سنی ۵ سال و بیشتر
این فاصله سنی باعث می شود که هر یک از فرزندان در بسیاری از جنبه های زندگی به طور مستقل رشد و تکامل پیدا کند . در بین این کودکان نیز رقابت وجود دارد ، ولی شدت آن به مراتب کمتر از فاصله های سنی کمتر است . دوستان و همبازی های این کودکان متفاوت و فعالیت ها و مدرسه آن ها احتمالا با هم فرق دارد .معمولا خواهران و برادران بزر گ تر در این موقعیت ها ، از این که گاهی می توانند به جای والدین نقش آن ها را انجام دهند ، احساس غرور می کنند . این فاصله سنی به ندرت در خانواده ها دیده می شود چرا که در حال حاضر با بالا رفتن سن ازدواج، بارداری دیرهنگام می تواند مشکلات جسمی زیادی برای مادر و نوزاد به وجود آورد.
منبع: salamatnews.com



آنچه والدین باید بدانند

9 فرمان به نفع فرزندان با کودکان لوس چگونه برخورد کنیم؟ تربیت کودکان 3 تا 14 سال تنبیه بدنی نامناسب ترین روش تربیت کودک ده گام بسوی پرورش یک کودک بردبار و مقاوم مامان جون، دستم اُوخ شده!

سوء تغذیه در کودکی، کارکرد مغز را تضعیف می کند



سوء تغذیه در دوران کودکی و سالهای نخست زندگی می تواند فعالیت مغزی را تضعیف کند:

.یک پژوهش جدید نشان داده است که سوء تغذیه در آغاز زندگی سبب کاهش عملکرد مغزی در سنین بالاتر می شود و این امر سبب بروز مشکلاتی در کشورهای فقیر و در حال توسعه می شود.

در پژوهش جدیدی که روی بیش از ۱۵ هزار فرد میانسال در چین انجام گرفت، معلوم شد که گرسنه نماندن در دوران کودکی و تغذیه مناسب نه تنها زندگی افراد را نجات می دهد بلکه هم چنین عملکرد و بازده ذهنی را در سالهای آتی بهبود می بخشد.

دکتر زلفی زانگ محقق دانشگاه ایالتی میشیگان در این پژوهش اظهار داشت:

در حال حاضر در سراسر جهان ۱۷۸ میلیون کودک زیر ۵ سال وجود دارد که یا گرسنه

هستند ویا وضعیت تغذیه آنها نامناسب بوده و دچار سوء تغذیه می باشند.

این محققان می گویند: هزینه ای که صرف سیر کردن و تغذیه مناسب کودکان می شود به مراتب کمتر از بودجه ای است که باید برای مراقبت از سالمندان مبتلا به مشکلات ذهنی و اختلال مشاعر صرف کرد.

این تحقیق در مجله «علم و طب اجتماعی» منتشر شده است.



برای داشتن بچه های سالم تر بخوانید

لباس کودکان را در تابستان کم نکنید آسم شایع ترین بیماری مزمن بچه ها کودکتان دندان ‌قروچه می‌کند؟ اگر فرزندم در معرض خطر چاقی باشد، چه باید بکنم؟ بیماری اسهال در شیرخواران آبسه دندان،یکی از بیماری های شایع در کودکان

تاثیر بد تنش‌های والدین بر روی کودکان



در بسیاری موارد، تنش‌های والدین بخصوص در حضور کودکان، موجب بالا رفتن اضطراب، احساس ناامنی و نداشتن آرامش در کودکان می‌شود. بیشتر کودکانی که در معرض اختلافات والدین و خشونت‌های خانگی هستند، احساس گوش به زنگی ناشی از نگرانی شدید دارند و هر لحظه منتظر اتفاق بد، زد‌‌ و‌ خورد والدین و تنش‌های شدید بین آنها هستند.

در بسیاری موارد، تنش‌های والدین بخصوص در حضور کودکان، موجب بالا رفتن اضطراب، احساس ناامنی و نداشتن آرامش در کودکان می‌شود. بیشتر کودکانی که در معرض اختلافات والدین و خشونت‌های خانگی هستند، احساس گوش به زنگی ناشی از نگرانی شدید دارند و هر لحظه منتظر اتفاق بد، زد‌‌ و‌ خورد والدین و تنش‌های شدید بین آنها هستند.

از طرف دیگر، کودکان اعتمادشان را به والدینی که رفتار پرخاشگرانه دارند و منبع خشونت هستند، از دست می دهند و در جامعه نیز با مشکل اعتماد کردن به افراد جامعه مواجه می شوند.

در بعضی از سیستم های خانواده دیده می شود والدین بخصوص مادران برای افزایش قدرت خود، کودکانشان را یارکشی می کنند.

این والدین در مقابل کودکان از همسرشان بدگویی می کنند تا احساس ترحم، دلسوزی و همدلی فرزندان را جلب کنند که در اصطلاح روانشناختی به آن یارکشی می گویند.

این یارکشی، اثرات مخربی بر عواطف، احساسات و شرایط روانشناختی کودکان باقی می گذارد، زیرا کودک خودش را در شرایطی می بیند که باید بین والدین، یکی را انتخاب کند.

این کودک وقتی با مادر همراه می شود، ممکن است مورد خشونت، بی مهری و بی توجهی پدر قرار گیرد. در مواردی هم کودک برای آن که حس همدلی و توجه مادر را بیشتر جلب کند، به عمد نزد مادر درباره پدر بدگویی می کند.

معمولا این بچه ها در سنینی که باید کودکی کنند، این سنین را از دست می دهند. این فرزند نه تنها کودکی خود را فراموش می کند، بلکه نقش فرزند والدگونه نیز پیدا می کند.

این فرزند گاهی پدر یا مادر والدینش می شود. این مسائل، فشارهای مضاعفی بر کودکان وارد می کند که عواقب روان شناختی بدی در زندگی این افراد به جا می گذارد.

عواقب اولیه می تواند افزایش سطح اضطراب کودکان باشد، ولی اگر کودک به مدت طولانی در خانواده پرتنش زندگی کند در آینده ممکن است به افسرگی مبتلا شود.

عوارض دیگری مانند شب ادراری، مشکلات رفتاری و اختلالات عادتی هم در این فرزندان دیده می شود.

آینده این فرزندان تحت تاثیر مشکلات والدین خواهد بود. کودکانی که در جوی پرخاشگرانه بزرگ شده اند، بعد از تشکیل خانواده در برقراری ارتباط با همسرشان نمی توانند نقش متعادلی داشته باشند.

این افراد بسته به این که نسبت به والدین خود چه احساسی دارند، یا شبیه والدین خود می شوند و رفتارهای پرخاشگرانه آنها را ادامه می دهند، یا برعکس جزو افرادی طرفدار تئوری آرامش به هر قیمتی می شوند.

به عبارتی دیگر یا مانند پدر و مادر خود نقش ظالم را بازی می کنند یا نقش مظلوم را. افراد وقتی در موقعیت مظلوم واقع می شوند هر اتفاقی برایشان بیفتد، هر تنش و مشکلی داشته باشند، بدون قدرت اعتراض، تحمل می کنند تا جو خانه را به هر قیمتی آرام نگه دارند بنابراین چنین افرادی ممکن است در زندگی آینده خانوادگی خود نتوانند نقشی بالنده، رو به رشد و متعالی داشته باشند.

منبع:aftabir.com



آنچه والدین باید بدانند

چگونه کودکانی شاد تربیت کنیم؟ 9 فرمان به نفع فرزندان آیا می خواهید فرزندتان حرف شنو باشد؟ با کودک خود دوستانه رفتار کنید با کودکان لوس چگونه برخورد کنیم؟ ما شلخته ایم یا کودکمان؟

کدام محیط دندانپزشکی مناسب کودک ماست



کودکان از نظر دندان پزشکی طبق طبقه بندی سه نوع می باشد. 1- کودک کاملا همکار 2- کودک فاقد قابلیت همکاری 3- کودک مستعد برای همکاری

گروه اول: کودکان کاملا همکار، کودکانی هستند که روحیه همکاری دارند آرام بوده و حداقل اضطراب را دارا هستند و می توانند به راحتی درمان شوند وقتی که راهنمایی هایی برای چگونگی رفتار توسط دندانپزشک تعیین می شود در چارچوب تعیین شده رفتار می کنند.

گروه دوم :نیز گروهی هستند که فاقد قابلیت همکاری هستند مثل کودکان خیلی کوچک که ارتباط با آنان از طریق گفتگو امکان پذیر نیست و در واقع به دلیل سنشان توانایی همکاری ندارند.

گروه سوم: که در این رده قرار می گیرند کودکانی هستند که ضعف های خاصی دارند یا عقب افتاده می باشند که تکنیک های خاص کنترل رفتار و حتی دندانپزشکی بیمارستانی برایشان تجویز می شود. گروه سوم گروهی هستند که توانایی برقراری ارتباط را دارند ولی به دلایلی همکاری نمی کنند. این گروه نیاز به روش های کنترل رفتاری دارد. این گروه محدوده وسیعی دارند که شامل گروه های زیر می باشند:

1- رفتار کنترل شده:

در این حالت با بیماران کوچکی روبرو هستیم که در حدود 3 تا 6 سالگی هستند و اغلب ملاقات های اول آن ها در مطلب دندانپزکی می باشد. واکنش آن ها نوعی کج خلقی محسوب می شود و ممکن است در جلوی میز منشی یا اتاق انتظار و حتی قبل از ورود به مطب اتفاق افتاده باشد. این رفتار با علامات گریه کردن، لگد زدن، بلند فریاد کشیدن و کوبیدن است- به اطراف شناخته می شود که ناشی از اضطراب حاد یا ترس می باشد. با این بیماران حتما باید راه ارتبطی برقرار کرد. کودک باید به فوریت از اتاق انتظار و دید بقیه بیماران دور شده تا این اضطراب به بقیه کودکان نفوذ نکند. کودک ناآرام و لجباز توسط والدین باید آرام گردد سپس با به وجود آوردن ارتباط صحیح با کودک مقدمات معالجه را فراهم می کنیم.

2- رفتار بی اعتنا و حسورانه:

این رفتار ممکن است ازکلیه گروه های سنی دیده شود ولی به طور مشخص در کودکان سنین دبستان بیشتر دیده می شود. این رفتار نیز تا حد زیادی قابل کنترل می باشد. کودکانی که به این گونه هستند مرتبا جملات نمی خواهم و دوست ندارم را به زبان می آورند. این کودکان لجوج وگاهی لوس هستند یک برخورد محکم و قاطع همراه با دستورات روشن، نحوه رفتار آنان را تغییر می دهد. این کودکان معمولا در صندلی دندانپزشکی نه تنها دهان خود را باز نمی کنند بلکه از صحبت کردن و همکاری نیز امتناع می ورزند غالبا چون با زور به مطب آورده شده اند آزادی و احترام خود را مخدوش می بینند با این گونه بچه ها با توسل به زور کارمان را شروع نمی کنیم. چنانچه کودک از معالجات دندانپزشکی ابراز نارضایتی کرد ما هم با او هم عقیده می شویم که هر چند این اعمال خوشایند نیست ولی برای وی لازم و ضروری می باشد و در ضمن این که با آن ها صادق هستیم بحث را به بهداشت دهان و مسواک و غیره می کشانیم تا به تدریج ارتباط کافی با طفل برقرار گردد.

3- کودک کم رو:

کم رویی فرم کم رنگ ترری از منغفی بودن تلقی می گردد و چنانچه با آن ها درست رفتار نشود واکنش آن ها بدتر شده و به رفتار غیر قابل کنترل تبدیل می گردد. این کودکان معمولا در بدو ورود پشت سر والدین مخفی شده و از آن ها جدا نمی شوند و هنگامیکه به طرف آن ها می رویم بعضی از حرکت افتاده و بعضی دیگر مردد شده و یا می گریند و گاهی با دست چشمان شان را گرفته تا ترس خود را مخفی کنند. گریه آن ها به نالیدن بیشتر شباهت دارد. این دسته کودکان افرادی هستند که به شدت تحت حمایت والدین می باشند توجه و احترام بیش از اندازه به کودک نیز باعث کمرویی طفل می گردد. به این دسته اعتماد به نفس می دهیم و راهنماییشان می کنیم این کودکان بعد از چند جلسه تبدیل به کودکان همکار و مثبتی می شوند.

4- گروه همکار تحت فشار:

در مرز بین همکاری مثبت و منفی هستند. این گروه معالجه را قبول می کنند ولی باطنا از این اعمال راضی و خشنود نیستند. در هنگام صحبت صدایشان می لرزد. و گاهی این لرزش به بدن وی هم سرایت می کند و گاهی این هیجان مانع از همکاری کودک می شود چنانچه محیط شاد و بدون استرسی را برای این کودکان فراهم می کنیم جزء بیماران همکار خواهند شد.

5- گروه گریان:

گریه صرفا عکس العمل خاص این گروه می باشد صدای فریاد کودک زیاد بلند نیست و قابل کنترل می باشد ولی صداهای هیجان زده کودک پایدار هستند و با وجود بی حسی موضعی از درد شکایت دارند. درمان این گروه به صبر و بردباری فراوان نیاز دارد گاهی والدین با دیدن گریه و زاری کودک شروع به دخالت در کار دندانپزشک می نمایند و مرتب می گویند حتما بی حسی نشده که ابراز درد می کند باید به این والدین گفت که دندانپزشک تا علایم بی حسی را در کودک مشاهده ننماید شروع به کار نخواهد کرد و به آن ها اطمینان بدهیم که گریه کودک ناشی از درد نیست و تنها برای جلوگیری از کار دندانپزشک کودک از این حربه استفاده می نماید.

منبع : ماهنامه کودک



برای داشتن بچه های سالم تر بخوانید

لباس کودکان را در تابستان کم نکنید کودکتان دندان ‌قروچه می‌کند؟ اگر فرزندم در معرض خطر چاقی باشد، چه باید بکنم؟ آیا در حمام کردن کودکتان دچار مشکل هستید؟ تاثیر قصه ها بر ذهن کودکان راههای آموزش مسواک زدن به کودکان